Chapter 26 (Renz’ POV)
May deal kami ni Owy.. if ever na isa samin ang sasaktan si Sab, no doubts….
Bugbog sarado xa…
At marunong akong sumunod sa deal kaya hinding hindi ko na uulitin pa un…
Sab’s POV
Sunday!!!!! ^___^
So this just means….
FAMILY DAY!!! xD
I’m inside my room, nagbibihis na papuntang Mass…
I’m just 9 the last time nung huling magkasama-sama kami sa Mass…
I really miss that… ^__^
Kaya naman hindi maaalis sa ‘kin ang pagiging excited..
xD
hindi nga lng pala ako excited, super handa din ako!
Bumili pa ko ng bagong dress para this special day…
After 30 mins, bumaba na ko and I look so blooming…
Mag-eenjoy ako ng todong-todo dito.. xD
Nakarating na kami sa Church with our new car.. xD
..
Then after one hour, natapos na ung misa…
“SM tayooo!” sabi ko kay Dad..
“of course not!”
“WHAA-AAT??”
“yes Pink” si Mom..
T_T uuwi na agad kamee??
NO WAYYY!!! T_T
Pinaghandaan ko pa man din to ng sobra sobra…
Tapos uuwi na agad kami??
T.T
T.T
T.T
“Don’t worry Sab, I know naman mag-eejoy ka dito.” Sabi ni Mommy…
Mag-eenjoy? Uuwi na nga kami agad…
Huhuhuhuhuhuhuhuhuhuhuhuhuhuhu!!!!
T_T
T_T
Sumakay na kami ng car…
Uuwi na nga kami..
T_T
Mommy Margaret’s POV
Haha… ang cute tlaga ng baby ko..
Mukhang paiyak na kasi akala nya uuwi na kami…
Pero hindi pa..
Papunta kami ngaun sa isang charity na tinutulungan nmin…
Alam kong mahilig xa sa bata… kaya naman alam kong mag-eenjoy xa dito…
xD
..
Sana nga mag-enjoy xa ditoh…
Kasi…
FLASBACK!
“Dad, are u sure ayaw mo pa to ipaalam kay Pink?”
Nasa phone si Stephan, ung Daddy ni Pink…
“yes I’m sure with it… our daughter was mature enough to this kind of situation kaya I’m sure maiintidihan nya to…”
Sad ung pitch nung voice ni Dad… alam kong napakalungkot nya…
“ayaw ko naman kasing madatnan ang anak nating malungkot dahil sa’kin..”
“pero may malubha kang sakit! Panu ko naman maiilihim kay Pink yun? Alam kong magagalit un sa’yo at sa’kin…”
“Mom, try to think of it… if u said it to Pink as soon as you can, she will be lonely the moment me and Pink met but if not she will be happy with me…
Look, I’ll just stay in the Philippines for only one month ..i want that month of my life became the happiest month I ever had… please do understand it Mom…
Sana naman pumayag ka na, please?? I need your wide understanding… “
Nothing to do, di ko namang magawang umangal kasi naiintindihan ko xa na gusto nya lang makasama si Pink ng masaya xa at walang ipangangamba…
Matagal nyang hindi nakasama si Pink, pagkakait ko pa ba ung one month??
Matagal akong nagisip…
Naglalaban ang right and left side ng brain ko..
Sabi ni left, pumayag ako pero si right cinoconvince ako na sabihin ko na kay Pink dahil this is not just ordinary case… kaya as early as I can I must say it to her…
But--- nanalo ang left side ng brain ko…
“sige pumapayag na ko dad.. pero hanggang kalian mo to ililihim kay Pink??”
“as soon as I can,” napabuntong hininga xa… “after my flight, pagkadating ko na dito sa Spain sasabihin sa kanya… kasi nangako ako sa kanya na babalik ako sa kanya.. and I promise na sa pagbalik ko magiging one big happy family na tau kaya naman sa huling pagkakataon gusto kong maging masaya ako kasama ang pamilya ko…”
Sa hinaba haba ng speech nyang yon, naiiyak na ko…
“don’t u try to say good bye words!” T_T I can’t stop crying…
“no I must, after one month jan sa Philippines, magiging puro medication na ang buhay ko dito…
Kaya as soon as kaya ko pang mabuhay, sisinasabi ko na agad sayo ng maaga na—
May taning na ang buhay ko..” T.T
“No dad! Tell me this is just a dream, im just dreaming dad!
I don’t hear those words, those good bye words… NOOO!!” T_T
“shhh… Mom, I’m still strong kaya ko pa namang magtagal jan eh.. kau ni Pink ang strength ko…
Please don’t be so lonely Mom, kau lang ang strength ko… wala nang iba pa. eh panu pa kung ung strength ko ay nagiging weak na din… san pa ko kukuha ng strength??”
T___T
T___T
Wala na kong ibang nasabi… all I can do is to agree with him… even labag to sa kalooban ko, kakayanin ko .. this is for Pink’s sake..
T.T
FLASHBACK ENDS…
Di ko namalayang may tutulo na plang luha sa mga mata ko…
Pinusan ko to agad..
No hindi ako dapat malungkot ngaung araw…
I must be happy…
