Chapter 16 (Sab’s POV)
Naka-uwe na kami… YEYY! Dami kong chocolates! xD
Kxma ko ngayon ang Daddy kong matagal na matagal ko nang inaantay…
Kakwentuhan ko ngaun si Dad ko… ang nag-iisang lalaki sa buhay ko…
“Dad, kamusta po ang buhay nyo dun sa Spain??”
“a-ayos lng naman my little daughter..” “teka tutulog na muna ako. Jetlag pa ko..”
Then nag-smile xa…
Psh.. ako hindi ako napangiti.. bkit ang tipid ngayon ni Daddy?
Uhmmm… siguro nga dahil sa pagod pa xa….
>>>>FAST FORWARD!!!
“who is the father of history??”
Psh… -______________- it’s quite boring.. swear! I HATE HISTORY!
After 41637210284393097491643014723 years…
Haiysss.. natapos na rin ang history..
ibig sabihin… BREAK NA??? ^____________^ YEEEEEEEEYYY!
“guys, take this..” binigyan ko silang lahat ng chocolates.. wahihihi! XD
“wow, thank u sab..” xbe ni Den..
“no prob..” “just tell me if bitin pa, I’ll give u more.. haha!”
“okay, Owy here’s for you..” ^______________^ with a smiling face..
Teka bakit ganan yang maka-react?
“ayaw mo? Edi wag… akin nlng tong twix..” binuksan ko na then kinain..
Psh.. ganun padin pagmumukha nya..
“okay ka lng ba?” tapos inilagay ko ung kamay ko dun sa noo nya…
Hmpp! Di naman mainit..
“Sab, punta lng kami sa canteen.. sama ka?” sabi ni Char..
“uhmmm… di na, solve na ko sa chocolates.. hehe ^__________^”
Then pagkalabas ng barkada.. “HOI! Owy, ok ka lng ba? Mukha kang ewan jan..”
“u don’t care..”
Anung nakain nitong lalaking to at naging masungit?
“sungit ah! Ganan na ba talaga ang effects ng naagawan ng chocolate? Bwhahaha!” then I burst of laughter…
Nilagay nya ung headset nya… haiyy, di na mabiro…
“hoi! I’m just joking!.”.
“-_______-“
“Hey! Im just joking! If u want I can give u more chocolates, basta wag ka lng maging masungit sakin..”
“di mo ko madadaan sa chocolates…”
“bakit? Anu bang nagawa ko? Bakit ka naman nagalit ng ganan?”
“well, u don’t deserve to listen…”
TT3TT totoo naman eh! I’m just joking…
Owy’s POV
“well, u don’t deserve to listen…”
Wait a minute,, bakit ko un nasabi… SH*T !
Of course she deserves!
“Owy? Are u okay? To tell u honestly, ur tears began to fall”
Then naramdaman ko nlng na may tumulong luha from my eyes…
Grabe… u never fails to remind me of my mom…
Ung twix na chocolate ang laging binibigay ng Mom ko sakin..
Whenever sad, happy or gusto ko ng gift, yan lagi ung binibigay nya….
Weakness ko ang Mom ko… kapag xa na ung pinag-uusapan, I feel weak..
Kasi after nung death nya, I FEEL ALONE..
Nawala lang lahat na un nang napasali ako sa barkadang to..
Pero ni-minsan, hindi pa nila ko napa-ngiti ng tulad dati…
“is it your mom?” Nabasa nya sa mga mata ko…
Oo tama ka … it is my mom..
Pero, I just look at her….
Then she just nodded … inakbayan nya ko then..
“tara sa garden ?” she asked with a smile..
I nod …
….
“iiyak mo lng yan..” she said it to me… she’s right.. iiyak ko lng to..
I know, makakaya ko to…
I can feel the fresh air … hindi ko muna prinoblema yung oras..
Mas kailangan ko to…
……..
Bakit kahit napaka-tagal na matapos ang mga pangyayari, pero bakit?
Bakit hindi ko parin magawang makalimutan xa?
MOM! Kung nasan ka man ngayon, I know you’re happy na ..
Pero, wag naman sana ung ganito ung iniwan mong sitwasyon Mommy..
Kasi hanggang ngayon, hindi ko parin kayang ngumiti ng gaya dati…
Yes Mom, I not a kid para umiyak ng umiyak pero Mom, I can’t help it!
I can’t! I Need you help Mom, I need it…
Please Mom, give me the right person who can give me back those smiles …
I hope Mom, I will never cry once more…
‘Cause if I cried again, I’ll make sure that it will never happen for more ‘cause I will kill myself…
Yes, I will…
