Chapter 24 (Renz’ POV)
Matapos ang pangyayaring yun, hindi ko na kinaya pang hindi umiyak…
Hindi ko kayang pumasok sa loob, ayaw kong makita nila akong umiiyak at ayaw ko ring makitang umiiyak ang babaeng pinakamamahal ko…
I’ll text Char nlng na hindi na ko sasabay sa kanila sa pagkain…
Normal POV
“XNABE NANG WALA NGA EH DBA??! KAYA PUMASOK KA NLNG SA LOOB!!!”
Hindi yan maalis sa isip ko at hindi ko maiwasang umiyak…
Hindi ko kayang magalit sa kanya kasi alam kong napagbuntunan lng nya ako ng galit…
At ako naman t*nga lumapit pa…
Nakarating kami ni Rein-Rein sa SM, nakabili na ko ng gitara at nakasakay na kami sa jeep
Pero hindi parin ako maka-get over dun…
T_T
TT_TT
T_T
“sab okay ka lng ba?”
“yes..”
Uhmm, ung nangyari nga pala kanina sa bahay nina Char, hindi pa nila alam yun…
Ang sinabe ko nlng sa knila is may something na nakapuwing sa mata ko kaya mapula at parang galing sa iyak…
“pero kanina ka pang tahimik eh…”
“ahh, un ba? Siguro napagod lng ako sa practice…”
“are u sure Sab? Para kasing hindi eh..”
“yes I’m sure, pagkadating ko sa bahay deretcho na ko sa kwarto ko at tutulog, haha! ^_^”
Fake smile…
“sige Sab… malapit ka na sa inyo..”
Napatingin ako sa may bintana, oo nga, im near kya bumaba na ko…
“sige Rein-Rein, una na ko… bye”
“okay Sab, kulang ka lng sa tulog.. magpahinga ka na..”
I smiled… another fake smile ..
Nakarating na ko sa bahay…
T_T
I CAN’T STOP CRYING!!!
Bakit ko pa ksi xa nilapitan, nasigawan nya tuloy ako..
At hindi ko mapigil ang luha ko…
“Pink are u alright?” si Mom ko..
“Yes Mom, I need to took a rest..”
“okay, go to your room immediately, mukhang pagod ka na ..” sabay hawak nya sa mga buhok ko..
I smiled…
And I’m a pretty liar…
Bakit kasi ako umiiyak sa nagawa sakin ni Renz knina??
Para kasing na-shut down ung utak ko…
T___T
NO I MUST NOT CRY !
Then humiga ako sa kama ko….
*Don’t you remember you told me you love me baby..*
Who’s callinggg???
>__< wag naman ngaun… nagsesenti mode ako…
CALLING: Renz
Renz? Tumatawag? Bakit ? dahil ba dun sa nangyare kanina??
