Chapter 45 (Sab’s POV)
Natapos na rin ang klase …
Ok, absent din si Owy …
Anu ba namang nangyare dun ?
-_____-
. . .
Palabas na ko ng school …
Pero naisipan ko munang umupo sa school garden ..
Ang peaceful kasi …
Ang tahimik, at walang tao ..
Ako lng, kaya umupo nlng ako dito ..
(Stephen’s POV)
Ok, the people here were very bipolar!
I bumped something, then he get mad then he introduces himself ..
o.O
o.O
ganto na ba talaga ang mga tao dito?
HOW BIPOLAR ..
And I think, its dismissal time na….
Ang daming tao eh ..
~~
Napadpad ako sa school garden nila ..
Okay, ngaun, alam ko na kung san to ..
Ang tahimik dito ..
Walang tao kundi ung babaeng nakaupong mag-isa sa bench ..
Teka, kilala ko to..
O.O
O.O
O.O
It’s Pink!
Dub.dub
Dub.dub
Dub.dub
Dub.dub
Di parin nawawala ang nararamdaman ko sa kanya ..
Mahal ko padin xa ..
. . .
OH ! what am I gonna do?
Magpapakita, makipagkilala, or lagpasan ko nlng xa?
Eh, xa naman ung pinunta ko dito ..
Mukhang perfect timing, kasi kami lng ung tao dito ..
. . .
Hanggang ngaun, stucked padin ung paa ko..
Hindi xa naglalakad, parang sinabi niya na hayaan ko nlng muna xa dito ..
NO! kelangan ko xang lapitan ..
I need to talk to her ..
She’s really important to me …
She’s my greatest possession ..
I do need to talk to her …
I’ll say everything ..
. . .
30 mins passed ..
Napansin kong, malaki ang pinagbago nya..
Nawala na ang side bangs niya…
Tapos lagi xang naka-head band ..
But now, wala na ..
At ang mas masakit,
Hindi na niya suot ang kwintas na ibinigay ko sa kanya dati nung
First monthsary namin ..
Iba ung suot niya, naka-tago sa ilalim ng uniform niya eh ..
Panu kung may iba na xa?
Anu pang gagawin ko?
Babalik muli sa Canada?
. . .
Haay, wag ka munang mabahala Stephen!
Hindi mo pa xa nakakausap ..
I started to step once, but someone comes at her ..
She shouted ..
“SAAAAAAAAAAAAAAAAAAAABBBB!!! KANINA KA PA NAMIN HINAHANAP! ANJAN KA LNG PALA!!”
Teka, Sab?
Hindi xa si Pink?
Xa si Sab?
Eh, kamukhang kamukha niya to !
Hindi ako pwedeng magkamali!
Xa si PINK!
“Rein-Rein! Wag kang manggulat!”
“hehe, sorry ^___^v”
“hmm! Kaw talaga!”
“tara na! hinahanap ka na ng buong barkada !”
“opo! Sasama na!”
Hinila nung Rein-Rein si Sab sa kanyang upuan ..
Tapos bigla nlng xang napatingin sa direction ko..
Nanlaki xa sa nakita niya ..
Teka, kelan pa ko naging nakakatakot?
Hmph!
Di ako multo Pink!
Napatago ako sa punong katabi ko nang mapasin kong may
Batang lalaking umiiyak …
Yun yata ang nakita niya at hindi ako..
What to do?
Alam kong hindi to iiwasan ni Pink!
Mahilig yan sa Bata!
Lalu pa’t mataba ung cheeks nitong batang to ..
I felt pity, but I need to go ..
I think, di ko pa kelangang magpakita sa kanya ..
Umalis na ko sa kinatatayuan ko…
Nakita ko na din na nandun na sila dun sa batang lalaki ..
Lumabas na ko ng school grounds at pumunta na ko dun sa parking lot ..
Pumunta na ko sa eclipse ko ..
. . .
**Car
AH SH*T!
IM SOOOOOOOOOOOOOOOO IDIOT !
><
I must grab that opportunity to talk to her!
Crap!
I’m so hopeless !
How come if I know that she stops waiting me?
What if, may iba na xang gusto?
Bukas, kelangan ko nang magpakita sa knya ..
Kelangan ko nang sbihin sa kanya ang lahat-lahat …
