Ja idd, de pizzabezorger.
Ik had hem betaald en hij verliet de straat zonder iets te zeggen.
Vreemd.
Omdat ik even rechtuit bleef staren begon Lola het raar te vinden dat ik zo lang weg bleef en kwam naar beneden ze deed de deur dicht en drukte een kus op men wang we gingen naar boven en speelden we een gezelschapspel.
Zij was gewonnen wat logish was het was haar lievelingsspel, ze speelde het al van kindsaf aan.
Na het spel ging de bel weer ....
Het was die rare man die kwam vertellen dat hij vanuit de boom foto's getrokken had van mij en Lola en dat als ik het nu niet snel zou vertellen dat hij Liv zou inlichten.
Ik stuurde Lola weg en ging naar Liv.
Uit de ogen van Liv
Wat heeft Max toch hij antwoord gewoonweg echt niet!
Hij laat daarbij ook niks meer van zich weten.
Ik was eigenlijk echt kwaad op hem telkens als de bel ging dacht ik dat het Max was.
Maar dat had ik al dagen verkeerd gedacht.
Rond de middag hoorde ik de bel ik had nu echt geen zin om de deur open te doen en riep naar mijn mam 'Mam,doe de deur open'
"Oke, lieverd wat jij wilt"
Ik hoorde men mam roepen "Max!? Wat doe je hier Liv is echt van streek hoor door jou!"
Toen ik zijn stem hoorde rende ik naar beneden waardoor ik bijna viel over men eigen voeten.
'Ik weet het, en daar heb ik veel spijt van, echt waar!'
Een paar minuuten later zat hij op mijn kamer.
'Ik had jou echt niet meer verwacht'
"Liv, ik moet je ..... Iets vertellen"
'Woow, Max dat klonk serieus'
"Dat is het ook"
'Oke vertel op dan'
"Oke, nog een maand en dan zijn we drie jaar samen, maar ik denk het verpest te hebben"
'Hoe dan?'
Zo serieus had ik hem nog nooit gezien al bleek het achteraf niet zo serieus te zijn.
"Ik heb niks laten weten en dat spijt me zo, ik had het te druk met dat probleem waarover ik je vertelde"
'Als het dat is vind ik het niet erg, en veel had je er nu ook wel niet over verteld hoor'
Ik besloot om hem niks te vertellen over het rare telefoontje.
Maar ook deze keer geloofde ik hem niet helemaal, de laatste tijd is hij heel afwezig.
Na een half uurtje was hij weer de deur uit.
Uit de ogen van Max
Ik lig nu al een paar minuten op mijn bed te piekeren.
Ik ben echt een sukkel!
Ik had Thomas belooft dat ik het zou vertellen.
Anders zou hij het doen.
Ik ken Thomas al langer dan vandaag, maar mijn vriend is hij niet echt.
Hij is eerder zo een type dat altijd weet wat je uitspookt.
Nu ook weer!
Damn.... Liv!
Wat moet zij wel niet denken? Ugh, ik haat mezelf....
Ik had het moeten vertellen.
Maar dan zou Liv er kapot van zijn?
Of zou het nog erger zijn als Thomas het zegt?
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen...
Tring tring
Shit, wie is dat nu nog?
Ik kijk op het scherm en zie dat het Lola is.
'hey schoonheid van me, wat is er?'
"Niks, ik wou gewoon vragen of we morgen samen naar de stad gaan?"
'Is goed, maar ik ga nu slapen, tot morgen lieverd. Ik zie je om 2u daar.'
"Oke, tot morgen schat."
