Dus zoals afgesproken sprak ik af met Max.
Ulg ik kan die naam niet meer aanhoren.
We zien elkaar staan, alleen hij komt naar mij toegelopen. Ik had geen zin om hem te laten toegelopen worden.
'Hoi babe, ik ben zo blij dat je gekomen bent sorry, sorry,sorry'
Ik heb geen zin om op zijn leugens te antwoorden en draai dus mijn hoofd weg.
Ik doe alsof het me allemaal niet interesseert.
Het enige wat ik zeggen kan tegen hem is een 'uhu'
'Dus Lola schatje, wat zullen we doen?'
Ik haal mijn schouders op.
Mijn stem zal hij niet meer te horen krijgen vandaag, dat verdient hij niet.
'Lola ben je nu nog altijd boos?'
Ik knik van nee.
Eigenlijk ben ik wel boos op hem, alleen mag hij die reden niet weten.
Terwijl ik knik,draai ik mijn hoofd de andere kant op.
Ookal is zijn gezicht veel aangenamer.
Hij pakt mijn hand om door de stad te gaan, maar dat wil ik niet.
Ik trek mijn hand weer los en loop 2 meter van hem.
Hij kijkt raar en vraagt nogmaals 'ben je nog steeds boos?'
Weer geef ik hetzelfde antwoord.
Hij kijkt raar.
Toch mag hij min stem 1 keer horen maar dat is om te zeggen 'Max ik heb hier geen zin in, het spijt me ik ga naar huis'
Ik zie dat hem dit raakt maar wat hij mij aangedaan heeft raakte mij ook.
Uit de ogen van Liv
Ik lig rustig in men bed te denken aan Thomas maar word uit men gedachten gehaald door mijn trillende gsm, het is Lola die een sms'je stuurt 'Liv ik heb je nodig, ik wil mijn gevoelens uiten. Ik begin het nu opeens allemaal te beseffen. Kunnen we morgen afspreken?'
Snel schrijf ik een sms'je terug 'Geen probleem! We zijn vriendinnen voor iets! Meid, trek het je niet teveel aan, Max zal hoe dan ook boeten. Tuurlijk zeg maar waar en wanneer'
Ik wil nu een echte vriendin zijn voor Lola en ik denk zij ook voor mij.
Het is niet niks wat Max ons aandoet.
Na 2 kleine minuutjes krijg ik een sms'je terug: 'Dankje! Dat is waar girl! Dankje ik voel me al een stukje beter, daar heb je gelijk in. Zoals altijd. Is het goed als we morgen afspreken in mijn huis om 13:00?'
'Is goed meid.
Ze gaf nog snel haar adres en alles was snel geregeld.
Snel denk ik weer aan Thomas.
Nu ik toch aan Thomas denk kan ik hem gelijk een berichtje sturen. Maar ik bedenk me gauw, ik wil dat hij mij stuurt.
Rond de middag val ik even in slaap.
Ik droom over Thomas en mij aan het strand.
Alles was perfect, alleen in mijn droom was het nog fijner.
We picknicken op het strand en mijn haren wapperen door de wind.
Thomas staart mij aan en stelt de vraag of ik mee in de zee wil.
Ik knik heftig.
We lopen samen hand in hand de zee in.
We spetteren elkaar nat en komen dan weer samen in het water.
Hij pakt mij vast aan mijn middel en gaat onder.
Hij kust zachtjes mijn buik en komt dan zachtjes naar boven.
Mijn ribben,schouders,wang,hoofd,oren en zakt dan vervolgend terug naar mijn mond.
Hij heeft o zo zachte lippen, alleen voelen ze in het echt nog zachter aan.
Deze droom mag voor mij eeuwen duren!
Opeens spookt er door mijn hoofd 'dromen zijn geen bedrog Thomas is de ware'
Ik schiet rechtop, mijn mam verschiet en roept 'Liv, wat is er schat!?!'
'Oh mam, doe eens rustig. Ik had gewoon een droom'
'Ok, roep me als er iets is lieverd!'
'Jahah! Mam, doe eens chill er si niks aan de hand.'
Ik krijg geen antwoord meer.
Mama zal haar haar drogen en me niet meer horen.
Opeens hoor ik een tik tegen mijn raam.
Het zal wel een tak zijn.
Als ik even kater het geluid weer hoor besluit ik toch om te gaan kijken wet het is.
Ik open de gordijnen en zie een schim in de tuin.
De figuur zwaait naar mij.
Ik open het raam, loop naar het balkon en zie Thomas staan.
Mijn hart maakt een sprongetje, alsof hij op een reuzetrampoline stuitert.
"Thomas!!"
"Hey livie!"
Aww, dat doet pijn! Dat zei Max ook altijd.
"Wat doe je hier?" Het kwam er botter uit dan bedoeld was. Maar het had me echt geraakt.
"Hey, is er iets? Mag ik binnenkomen?"
Ik knik.
"Maar euhm, mijn ouders mogen je niet zien, het is al te laat. Dus hoe ga je dat dan doen denk je?"
Thomas steekt een arm omhoog waarin hij een touw vast heeft.
Ik glimlach, ik hou echt van hem schiet er door mijn hoofd.
Ja ik hou van hem en al langer dan vandaag maar ik wou het nooit toegeven.
Ik was met Max. Hij was mijn vriendje.
Ik had het al die tijd niet doorgehad.
Ach wat maakt dat nu nog uit?
Ondertussen heeft Thomas het touw over een dikke tak gegooid en knoopt het nu.
Langzaam klimt hij op het touw omhoog.
"Voorzichtig!"sis ik.
Hij glimlacht.
Hij is zo mooi als hij dat doet.
"Hey weet je, je lijkt op Tarzan en dan ben ik Jane. Haar vinden alle jongens toch zo mooi?" Ik lach.
Hij lacht ook en zegt puffend van de inspanning:" Nee, jij bent 10 keer zo mooi als Jane."
Ik glimlach verlegen en draai mijn hoofd weg.
"Ik zie wel dat je bloost hoor schoonheid!"
Ik draai mijn hoofd terug naar hem en lach breed.
"Eindelijk ik ben er", zegt Thomas als hij op mijn balkon staat.
"Wel stil zijn voor mijn ouders."
"Ok"
Hij drukt een kus op mijn wang, maar ik wil het gevoel van mijn droom.
Ik trek hem dicht tegen me aan.
Een frisse wind begint te waaien.
"Heb je het koud?"
Ik knik, hij legt zijn trui over mijn schouders.
Ik hoor een donder.
Thomas wil me mee trekken naar binnen maar ik trek hem terug.
Ik leg zijn handen op mijn heupen en mijn handen leg ik in zijn nek.
"Thomas", fluister ik.
"Ja Babe?"
"Ik euhm..."
Hij kijkt verwachtingsvol in mijn ogen.
Zo schattig!
"Ik ben er klaar voor!"
"Voor wat Liv?"
"Voor ons!"
Nu druk ik mijn lippen op de zijne.
Ze zijn nog zachter als in mijn droom.
Opeens begint het te regenen.
Maar dat boeit ons niks.
Thomas drukt me dichter tegen zich aan en draait zijn armen stevig om me heen.
Ik voel zijn natte haar tegen mijn gezicht.
Zijn handen over mijn billen.
En ik met mijn handen in zijn haar.
Dit is perfect!
Zelfs de regen.
Van mij mag dit eeuwig blijven duren!
Bij Max voelde het nooit zo goed.
Nu weet ik het zeker.
Ik ben helemaal klaar voor Mijn Ware Liefde!
Thomas!
