Weird School

Hoofdstuk 19

Er hing een rare sfeer in het lokaal. Alsof er een soort krachtbron was. Een beetje alsof hun een groepje paperclips waren en de muren, vloer en plafond waren van magneten. Tess voelde zich een beetje raar in haar hoofd. Wel, positief raar? Alsof ze.. sterker was. Ze had Kirsten wel opeens niet meer zo zwaar gevonden.. Ze had Kirsten losgelaten en zij stond nu schuin achter Tess. 'Ik vind het maar niks hier..' Fluisterde Kirsten naar Tess. 'Laat ons gaan!' Zei Tess tegen de killervampieren, alsof ze Kirsten niet had gehoord. Kirsten wist wel beter. 'Tss...' Siste het meisje. 'Nee dankje. Toch bedankt voor het aanbod.' Zei het meisje met een grijns. Een angstaanjagende grijns, ze liet hierbij haar vieze gele en bloederige tanden bloot. Tess en Kirsten deden een paar stappen achteruit. De jongen liep naar het kozijn van de deur, zodat hij er tegenaan kon leunen. Dat is dan ook precies wat hij deed. 'Heb je heel misschien knoflook bij je of zo?' Fluisterde Kirsten met een trillende stem. 'O ja tuurlijk, die heb ik altijd op zak. Nee, natuurlijk niet. Ik betwijfel of dat überhaupt wel legaal is in deze school.' Kirsten haalde haar schouders op. 'Jo..' Zei de jongen weer tegen het meisje. Alsof hij haar wou... O daar lag ze opeens op de grond. Achter haar stond James. Volledig getransformeerd en 100% bloeddorstig. Hij had haar van achteren besprongen. En lag nu op de killervampier die uit zijn ijzeren grip probeerde te komen (wat achteraf gezien.. Wat raar klonk). De jongen zag zijn kans schoon om nu dan toch eindelijk eens weg te gaan van die muur en te gaan helpen. Maar hij was niet zo achterlijk, en ging in plaats van naar het gevecht, een nieuwe beginnen. Eentje met de twee weerloze meisjes zonder dat ze zouden kunnen ontsnappen. Hij spreidde zijn armen, die al gauw veranderden in gigantische vleermuisvleugels. 'We moeten iets doen, een gevecht met hem winnen we nooit.' Zei Tess. 'We moeten een gevecht vermijden.' 'Wat ben je van plan..' Zei Kirsten als reactie. 'Het domste plan ooit.. Maar er is geen tijd om een beter plan te gaan bedenken nu. Geen tijd voor hele brainstorm acties.' Zei Tess gespannen. 'OPSPLITSEN!' Riep ze en rende zelf naar de linkerkant van de jongen. Toen Kirsten doorhad wat ze moest doen rende ze vlug naar de rechterkant. De jongen lachte. 'Oké dit was een achterlijk plan..' Zuchtte Kirsten met haar handen hopeloos in de lucht. 'ARGHHHHH!! HISSSSSSSSSSSSSSSSSS!!!! RAWWRR!!!' Ze keken plots opzij naar het gevecht dat al gaande was. Het hoofd van de killervampier lag tussen James' kaken (Nope.. Klinkt niet veel beter). Hij leek het hoofd te willen scheidden van haar romp. Maar die vampier is niet gek. Ze probeerde te veranderen in een vleermuis zodat ze zou kunnen ontsnappen. Haar lichaam bewoog echter plots niet meer. Bewusteloos. James liet haar los en gromde en blafte naar de jongen. Speeksel, slijm en killervampierenbloed vlogen in de ronde. De jongen was echter niet bepaald onder de indruk. In tegendeel. Hij maakte zijn vleugels alleen maar groter, alsof hij wou zeggen: HAHA pak me dan! Je kan me toch niet krijgen! Dat deed hij niet letterlijk, maar toch moest Tess een lach onderdrukken na deze gedachten over een gozer met een regenboog poepende kat op zijn shirt die praat als een kleuter. De lichten begonnen te flikkeren. Kirsten schrok zo, dat ze gilde. Toen viel het licht helemaal uit. Na een paar minuten in angst en spanning, gingen de lichten weer aan. Niet alleen de jongen, maar ook het meisje waren verdwenen.