Weird School

Hoofdstuk 20

'Wat de hell!' Schreeuwde Tess. 'Waar zijn ze heen?' Kirsten kon niet reageren, die was nog een beetje verward. Ondertussen was James weer terug veranderd. Zijn normale kleren waren op de een of de andere manier gescheurd en kapot. Hij keek met een euforische kop. 'HA!' Riep die. 'Ik heb ze gewoon weggejaagd! Ik ben geniaal!' Tess rolde haar ogen. 'Ik begon je wat meer te mogen James, waarom moet je het weer verpesten.' 'Sorry not sorry. Ik wist gewoon niet dat ik ZO goed was!' En zo bleven James en Tess een tijdje door praten. Totdat Kirsten rustig weg begon te lopen. Gewoon alsof er niks was gebeurd. Ze liep de ruimte uit. 'Kirsten? Wat ga je doen?' Vroeg Tess haar terwijl zij erachteraan gingen. James was haar echter iets voor. 'Waar ga je heen?' Vroeg hij nu hij naast haar stond. Tess liep ook het enge lokaal uit, ze keek één keer terug en dacht rode ogen te zien vanonder het bureau vandaan, maar ze wreef in haar ogen en liep verder achter Kirsten en James aan. Nog nooit was Tess zo in de war. Ze had zich zo krachtig gevoeld ineens? Het sloeg helemaal nergens op. Ze had nog nooit zoiets gehad. In het lokaal voelde het namelijk net alsof ze een driedubbele adrenaline stoot had gekregen. Haar bonkte nog na. Ze had ze opeens weer ingehaald. 'Wat er net ook gebeurde ik ben blij dat je er heel uit gekomen bent.' Hoorde ze James zeggen tegen Kirsten. Kirsten glimlachte maar reageerde er van de rest niet op. 'Even iets heel anders', begon Tess 'Welke datum is het eigenlijk?' 'Volgens mij is het vandaag de dertigste?' 'Morgen is de grote Schrikstrijd!' 'Ja, wat ben je toch weer slim meid.' Zei James sarcastisch. 'Wie is eigenlijk de teamleider?' James keek haar vragend aan. 'Ja, nou de leider van de groep, wie bedenkt alles en zo?' James keek nog steeds alsof hij er niks van snapte. 'Of rennen jullie gewoon willekeurig op mensen af zonder strategie?' Tess wachtte op een andere reactie, maar de gezichtsuitdrukking bleef onveranderd. 'Ja wat nou?' 'Ik noemde je net nog slim Tess', Zei James waarna hij Tess' stem na begon te doen. 'Waarom moet je het weer verpesten.' 'Ten eerste zo praat ik niet, ten tweede wat bedoel je nou precies. Maak je punt' James zuchtte. 'IK! Natuurlijk ik! Wat denk jij dan?! Ik ben 'de leider' van de weerwolven. Of zoals wij dat noemen. Ik ben de Alphawolf. Ik bepaal de strategie en iedereen dient te luisteren naar wat ik te zeggen heb.' 'Nee, echt! Dan mag ik lekker naar jou luisteren. Dat kan je op de buik schrijven.' Ze liepen nog steeds Kirsten achterna. 'Kirsten..' Zei Tess. Geen reactie. 'JO! Tess please reageer nou gewoon even. Wat is er?' Kirsten keek om. 'Sorry, ik voel me gewoon een beetje licht in m'n hoofd.' James keek haar aan. 'Tess!' Hoorden ze opeens. Ze zagen Arnaut van een afstandje zwaaiend op hun af komen rennen. 'Hé, ik hoorde wat er gebeurt was! Gaat het goed?' Vroeg hij. 'Ja, met mij wel. We hebben Kirsten moeten redden, maar het is allemaal goed gekomen.' Zei Tess terug. 'Weet je, praten jullie maar even bij. Ik breng Kirsten naar haar kamer.' Zei James met een kleine irritatie in zijn stem. En hij pakte Kirsten bij haar arm en bracht haar naar haar kamer. 'Hij is wel echt een klootzak hè..' Zei Arnaut. 'Ja, maar niet zo erg als je denkt.' Arnaut keek verbaast en zei: 'Heeft hij je nu al gebrainwasht? Eén keer een bijna doodervaring met elkaar en jullie lijken dikke vrienden.' 'Overdrijf niet zo. Ik mag en vertrouw hem nog steeds niet. Kirsten mag hem gewoon heel erg, en ik wil niet lullig doen tegenover hem waar Kirsten bij is.' Arnaut glimlachte. 'Je bent echt veelte aardig.' 'Het doet er niet toe hoe aardig ze is.' Hoorden ze opeens achter hun. De directeur stond daar. 'Tess, meekomen jij.'