Weird School

Hoofdstuk 18

Tess was nog steeds een beetje overdonderd. James had zich echt als een held gedragen vandaag. Maar het was nog niet voorbij. Ze liepen door de gangen alsof er niks gebeurt was bij het lokaal van Mr.Schild. 'Je bent veelte arrogant om zo'n held uit te hangen.' Zei Tess na een lange tijd van stilte. 'En jij bent te menselijk om op deze school te zitten.' Zei James terug. 'Daar kan ik mee leven.' En ze lachten. 'We zijn er bijna.' Zei James. 'Hoe gaan we dit aanpakken?' 'Nou, we gaan naar binnen, maken Kirsten los en gaan weer weg.' 'Dat klinkt veelte simpel, er moet iets ingewikkelders achter zitten.' 'Oké, als je dat per se wilt. Het moet wel voor 21.00 uur gebeuren.' 'Hoe laat is het?' 'Uhm..' Begon James. Hij keek op zijn horloge. 'Nou je hebt geluk.' 'O yes, wat dan?' Zei Tess vrolijk. 'Het is 20.55 uur.' 'WAT! Hoezo heb ik dan geluk?!' 'Je wou toch dat het ingewikkelder was? Nou, het lot heeft geluisterd. Je hebt je ingewikkeldheid.' Tess hield haar handen hulpeloos in de lucht. Tot ze zich wat begon te beseffen. 'Shit! Wat staan we hier dan nog?!' En ze renden snel naar de gang. James aarzelde. 'Wat? Ben je nou bang? Kom op, schoothond!' James' ogen gloeiden rood op en hij rende eindelijk achter Tess aan de gang in. De gang was compleet verlaten. Overal hingen spinnenwebben. En ze zagen al gauw een deur. Ze gebruikten de ketting. James pakte de ketting en opende het. Erin zat een sleutel waarmee hij snel de deur opende. 'Is dit een grap?!' Zei Tess. Toen de deur geopend was, was de doorgang compleet verspert door een gigantisch dikke laag spinnenwebben. 'Ik kan dit.' Zei James met een schuine lach op zijn gezicht. 'KOM OP. STA DAAR DAN NIET ZO.' James werd gelijk wakker. Hij transformeerde zijn handen naar wolvenklauwen en ratste de spinnenwebben open. Tess klom er gelijk doorheen en zocht naar Kirsten. Die zat op een stoel, bleek, met haar hoofd naar voren gebogen. 'Hoelang nog?' Riep Tess terwijl ze naar Kirsten toe rende. '2 minuten.' Tess knoopte het touw snel los. Kirsten viel bewusteloos voorover op de grond. 'Werk eventjes mee, meid.' Zei Tess. Ze probeerde Kirsten omhoog te krijgen. Ze gooide Kirsten's arm achter haar eigen nek zodat ze haar makkelijker mee zouden kunnen krijgen. Plots  vloog James door de lucht en knalde tegen een muur aan. Verdoofd bleef hij een tijdje liggen. De killervampieren kwamen naar binnen. Er waren er slechts twee. Maar Tess was een gewone sterveling met een bewusteloze vriendin en een gewonde weerwolf. En daarbij kwam nog dat ze geen idee had wat de killervampieren allemaal konden doen. Als iedereen ze ontweek en bang voor ze waren dan moesten ze wel gevaarlijk zijn. Ze waren wit. Letterlijk zo wit als een wolk, met een grijzige ondertoon. Ze hadden een uitgevallen gezicht. Heel dun hoofd en ze misten pupillen. Een van hen was een jongen. Die was erg gespierd. Hij droeg een versleten spijkerjasje waarvan de mouwen eraf gescheurd waren. Eronder droeg hij zwart t-shirt met een doodshoofd erop en een regenboog erachter. Zijn haar was lang, stijl en pikzwart. Het meisje droeg een hemd, dat waarschijnlijk in een ver verleden wit geweest is. Nu was het grijs geworden, het zat onder de modder en was compleet gescheurd. De voor en achterkant van het hemd zaten alleen nog aan elkaar bij de mouwen. De zijkanten waren compleet uitgescheurd door klauwen. Over klauwen gesproken. Ze hadden allebei nagels die heel dik waren, geel en ongeveer 2.5 cm lang waren. Tess viel het ook op dat op de achterkant van het spijkerjack van de jongen een roze kat stond die een regenboog uitpoepte? Tess snapte de jongen niet goed. En ironisch genoeg had de jongen dus lang haar en het meisje had een kuif en de zijkanten kort geschoren. Het meisje liep naar James. Rustig en kalm, alsof ze wist dat Tess niets ging doen. Tess begon zich raar in haar hoofd te voelen. 'Jo.' Zei de jongen tegen het meisje terwijl hij wees naar Tess. Het meisje keek op. Nadat ze eventjes gekeken had wuifde ze het weg en concentreerde zich weer op James. Tess knipperde een paar keer met haar ogen. Kirsten leek lichter te worden. Ze hees Kirsten op haar rug, terwijl ze haar ogen dichtgeknepen hield. Kirsten zelf kwam bij. 'Wat is er aan de hand?' Vroeg ze. 'Hou je vast.' Zei Tess terug met een vage stem. Kirsten deed wat Tess vroeg. 'Gaat het wel goed met je?' Vroeg ze bezorgd. De jongen keek bezorgd naar de dames. 'Jo...' Zei hij weer. 'SHH!' De jongen gromde. En draaide zich om naar de meisjes. Hij ontblootte zijn gele tanden. Tess begon te grommen wat ervoor zorgde dat Kirsten raar opkeek. De jongen was een beetje verrast van het feit dat Tess wat terug deed. Hij deed een stap naar voren en ontblootte zijn tanden opnieuw. Dit keer kwam er een his bij. 'RAWWWRRRR!!!!' Gromde Tess opeens. Haar onderkaak kwam naar voren en haar hoektanden waren langer en puntig. Al snel daarna werd alles weer normaal. Kirsten liet zich van Tess' rug glijden. 'JO!' Schreeuwde de jongen nu naar het meisje. Maar die had al gezien wat er net gebeurd was. Ze draaide zich nu ook om naar de meisjes. De jongen blokkeerde de uitweg terwijl het meisje ervoor zorgde dat we nooit bij James konden komen. Het leek erop dat ze zich er een weg doorheen moesten vechten.