AY'IN GÖLGESİ

BÖLÜM 22 " SİLAH "

Arkadaşlar uzun zamandır bölüm şarkısı yazmiyorum. Aslında youtubeden yazıp koyarimda bazen videoda açılmıyor. O yüzden. neyse uzatmadan şarkınız :

" ilk başta madonna - bitch I'm madonna sonrada azap - ninni 1- 2 -3 " çom güzel şarkıyı açıpta okuyabilirsiniz bende şarkıyı açarak yazıyorum. ;)

Karanlığın içinde kayboluyordum. Ancak sevgiyle ulaşabilirdim aydınlığa. Acı... acı neydi ? Özlemek neydi ? Aşk neydi ? Hayat acımasız gerçekten bunu anlıyorum. Adamın boynuna dayadığım bıçak beni Rüzgar'a kabuşturacak belkide. Sadece küçük ama keskin bıçak. Eğer Rüzgar'a kavuşamassam bu bıçak yüreğime saplanacak.

Hayatımda hiç bu kadar çok sevmedim birini. İlk aşklar unutulmazmış . Ama ben karşımda gözleri kocaman olmuş elleri titreyen korkak Çınar'a aşıktım. İlk aşkımdı o. Ama şu an anladımki sadece geçici bir hevesti ve geçti. " cemre s-sakin ol nerden b-bileyim ben Rüzgar'ın yerini. "

Bi an kendimden utandım. bu korkak adamı her gece düşünüp hayaller kuran saf halim gelince o halimden utandım. O saf Cemreden utandım.
Hala inkar ediyordu. Bu adamı keser miydim ? Öldürür müydüm onu ? Bir keresinde Rüzgar'ı kurtarmak için adama demirle vurmuştum. Hala inanamıyorum.

Çınar'a iyice sinirlenmeye başladım. Net bir şekilde " Çınar hemen Rüzgar'ın yerini söylüyorsun ve kimin yaptığını yada bu lanet olası paragöz adamıda keserim senide keserim. Dediğimi yaparım. 1 dakikan var. "

" abinin mekanın yanında yangından yanan kücük bir ev var ordalar. Ali 'nin işi. Hani kafasına demirle vurduğun. Onla birlik olduk. Al işte her şeyi öğrendin ama yetişemeyeceksin. " Allah kahretsin !!! Şimdi bunları bırakıp gidersem hemen telefonla Ali midir nedir onu arar. Ulam adama bak ya şimdi hatırladım ben bu adamı. Rüzgarla aynı kızı seviyolardı. Kız Rüzgarla birlikte olunca Alide kızı öldürmüştü ve şu an ise hapishaneden kaçmıştı. Anlaşılan hala yakalanamamış.

" hemen telefonlarınızı verin. " dedim. Korkak herifler. Hemen verdiler. Telefonları alınca çok hızlı hareket ederek adamı yere fırlattım kapının anahtarını alıp kapayı kapatım bi güzel kilitledim. İste bu kadar.

Tek başıma nasıl yapacaktım. Kurtaracağım seni Rüzgar. Bekle beni.

Taksiye atlayıp dediği yere geldim. Kapıda elinde silahıyla adam bekliyordu yere bakarak adamın ensesine yapıştıracağım sopa gibi bir şey aradım ki burada çok vardı. Hemen en sağlamını aldım.

Benden korkun çünkü beni yaşadığım şeyler güclü biri yapıyor. Ve siz bana acı vermek isterken beni daha da güçlendiriyorsunuz. Saf ve sakin hayatım sana geçte olsa hoşçakal diyorum.

Adam zayıftı ama kasları vardı. Yanık evden alt kattaki kırık camından girdim. Üst kattan sesler geliyordu. Sanırım üst kattalar. Dayan sevgilim. Dayan...

Adamıne ensesine tüm gücümle sopayla vurmamla yere yığıldı demeyi çok isterdim fakat maalesef hiç bir şey olmadı ve direk bana döndü. " sen kimsin lan " diyerek silahını bana doğrulttu. Sopa elimden düştü. Ve ellerime havaya kaldırıp teslim oldum. Hassiktir ya ! Ulan ne bok yicem şimdi. Ulan hayat bana küfretmeyide öğrettin.

" patron küçük bir misafirimiz var. " diye bağırdı. Kahretsin. Of!! Boğazım düğüm olmuş gözlerim dolmuştu. Arkamdan Ali denen şerefsizin sesi yankılandı. " oo cemre bulmuşsun vallahi tebrik ederim. Rüzgarı çok seviyormussun ama yazık sana o şerefsizsizin teki. " ellerimi yere salıp ona doğru döndüm. " sensin şerefsiz " bu iki kelime onu korkutucu bir şekilde kızdırmaya yetmişti.