The lifeguard l.h

Chapter 6

Ξύπνησα από τον ηχο των σταγόνων που έπεφταν στο παράθυρο μου. Μια συνηθισμένη μέρα στο Holmes Chapel. Ο μουντός και γκρίζος καιρός αντιπροσωπευε και την τωρινή μου διάθεση, σαν να ήξερα ότι κάτι θα γινόταν σήμερα.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Η μέρα περνούσε γρήγορα και χωρίς να το καταλάβω η τελευταία ώρα είχε φτασει ήδη. Ήμουν ήδη αργοπορημενη για την τάξη μου για αυτό προχώρησα βιαστικά προς το ντουλάπι μου. Ο διάδρομος ήταν άδειος. Ξαφνικά, βήματα άρχισαν να ακούγονται και να κατευθύνονται προς το μέρος μου. Όταν ένιωσα τον άνθρωπο να είναι ακριβώς από πίσω μου γύρισα Και το ,θαύμα της φύσης, προσωπο του Λουκ πετάχτηκε μπροστά μου. Ήταν απλά υπέροχος, με το στενο του μαύρο τζιν , που ένιωθα ότι θα σκιστεί τόσο στενό που είναι, και το band t-shirt του. Εκπληστηκα όταν είδα ότι ακούει all time low. Το αγαπημένο μου συγκρότημα! (A/N : Alex aka husband)
"Σαρεσει αυτό που βλέπεις;" Είπε ενώ με κοιτούσε με αυτό το περήφανο χαμόγελο του.
Είχα γίνει ντομάτα από την ντροπή που με έπιασε να τον τσεκάρω.
Ξαφνικά άρχισε να με πλησιάζει όλο και πιο πολύ. Το στόμα του έφτασε το αυτί μου το οποίο δάγκωσε ελαφρά. Αργά αργά , μετακίνησε τα χείλια του απέναντι από τα δικά μου . Έκλεισα τα μάτια μου και ένιωσα τα χείλια του να προσγειωνονται στα δικά μου..
Σιγά σιγά τα χείλη μας άρχισαν να κινούνται σε συγχρονισμό.. Η γλώσσα του ζήτησε να εισέλθει στο στόμα αφού την ένιωσα να χαϊδεύει τα χείλη μου. Την στιγμή που θα επέτρεπα την είσοδο, ο εγκέφαλος μου άρχισε να δουλεύει ξανά. Μα καλά τι πάω να κάνω. Δεν πρόκειται να μπλεχτω με αυτό το αγόρι..
Τον έσπρωξα ελαφρά με τα χέρια μου και τα χείλη μας χωρίστηκαν. Με κοίταξε συνοφρυωμενος.
"Ο έλα ξέρω ότι το θες. Σε είδα πως με κοιτούσες όταν ήμουν με εκείνο το κορίτσι." Είπε ενώ ξαναενωσε τα χείλια μας με βία.
Τον ξανά έσπρωξα πιο δυνατά αυτή την φορά και αφού είδα ότι δεν με άφηνε του έπαιξα μια δυνατή στο ευαίσθητο σημείο του. Ενώ μουγκριζε από τον πόνο και έβριζε ελαφρά, θυμός με κατέλαβε και ξέσπασα πάνω του.
"ΆΣΕ ΜΕ ΣΟΥ ΕΊΠΑ! ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΌΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΓΌΡΙ ΜΟΥ ;"
Τότε συνειδιτοποιησα ότι η ανάσα του βρωμουσε αλκοόλ. Αα Μάλιστα!
Με κοίταξε με ένα πληγωμένο ύφος και μετά έτρεξε προς την έξοδο του σχολείου.

Τι στο καλό μόλις έγινε;

Και ναι βρήκα ίντερνετ YAY. Οπότε η δράση ξεκινησεεεε. *wink wink* αυτό το κεφάλαιο πρέπει να είναι ένα από τα αγαπημένα μου! Έχει αναφορά στους atl *fangirling*. Κορίτσια μου επειδή βλέπω ελάχιστες αναγνώσεις όσες μπορείτε, διαφημειστε το στους φίλους σας(: Ελπίζω να σας άρεσε η απόπειρα μου για ένα μικρό "ντέρτι" :"""(
αυτά από μένα:) Luv u all.