UNUTULMAZ...

UNUTULMAZ-21

Ellerim titremeye başladı ANNEM bu da neydi böyle Sinan ın annesi vardı ve ben bilmiyordum bana yalan mı söylemişti onca sen bana annem yok ben çok küçükken babam tarafından öldürüldü babamda hapishaneye girdi ve orada öldürürdü demişti İrem le yetiştirme yurdunda büyüdüklerini söylemişti ama şimdi bu neydi böyle merdivenlerden ayak sesleri duydun Sinan aşağı iniyordu

Hayatımmmm

Konuşmak istemiyordum bana,bana yalan söylemişti ben onun kadınıydım ben onun karısıydım bana bunu nasıl yapabilirdi bana yaklaştı elini omzuma attı elimde telefonu görünce

Birimi aradı

Yüzüne baktım dolmuş gözlerimle sol gözümden bir damla yaş aktı elmacık kemiğimin üzeriden çeneme süzüldü

Sen..sen ağlıyorsun ne oldu anlat bana

Yüzümü ellerinin arasına aldı ve alnımdan öptü

Benden uzak dur bana yalan söyledim

Hayatım ben yalan söylemedim nereden çıktı bu

Telefonun ekranını açtım ve cevapsız aramayı gösterdim gözleri şaşkınlık ile açıldı

Bana bunun ne olduğu anlat Sinan bu ne

Hayatım benim annem öldü bu annem falan değil

Sus kim peki bu kim Sinan defol git yanımdan bana bir daha yaklaşma ben bunu kaldıramam

Hızlı,hızlı merdivenleri çıkmaya başladım gözlerim hafiften karamaya başladı ellerim titriyordu odama girip kapıyı kapattım ve kilitledim artık göz yaşlarıma hakim olamıyordum bana yalan söylemişti çok dokundu neden söylemedi bana neden annem öldü dedi neden bana bunları yaptı neden hıçkırıklarım çoğalıyordu başıma ağarmaya başladı kendimi çok kötü hissediyordum odaya gidip kapıyı kapattım yanıma gelmesini istemediğim için kapıyı kilitledim dağınık olan yeşil çarşafların üzerine oturdum göz kapaklarım acıyordu ağlamaktan kapıyı tıklattı Sinan

Hayatım yapma böyle lütfen

Susmasını istiyordum sesini duymak istemiyorum sesin i duydukça on a karşı zayıf düşüyordum onun rüzgarına kapılıyordum yapamıyordum uzak kalamıyordum ondan sesinden her şeyden uzak durmak istiyorum düşünmek için bana bize nasıl bunu yapmıştı nasıl yalan söylemişti bunu yapmamalıydı onca sene nasıl bu yalanı saklayabilmişti

Hayatım yapma bize bunu kendini yıpratma bir damla göz yaşın için ölmeyi tercih ederim ağlama dayanamam senin göz yaşlarına ben sana asla yalan söylemedim söylemem sen benim hayat arkadaşım tek dostum nefesim her şeyim beni yaşama bağlayan tek bağsın lütfen ağlama her şeyi anlatacağım sana söz ama bana güven ben sana yalan söylemedim

Susmalıydı bende susacağım susmak en iyi cevaptı kalbini kırmak istemiyorum daha kötü olmak istemiyorum kapının kolu aşağı doğru hareket etti kilitlediğim için açılmadı onunla yüzleşmek istemiyordum belki de yine bana yalan söyleyecekti ben bunu kaldıramam yalandan nefret eden biriyim olmaz olamaz benim aşık olduğum adam bana yalan söylememeli bana bu ihaneti yapmamalı

Hayatım aç kapıyı yüz yüze konuşalım olmaz böyle yapma bana bunu yaşatma

Sesini duymamak istemedikçe hala konuşuyordu telefonumu elime alıp kulaklıklarımı taktım müzik dosyalarıma girerek model bize susmak yakışır adlı şarkıyı açtım yavaşça ayağa kalkıp camın önündeki masanın üzerinde sürahiyi alıp bir bardak su doldurdum ellerim titriyordu suyu içmekte zorlanıyordum birkaç yudum alıp elimde bardakla yatağa doğru ilerledim yatağa oturum baş ucuma su bardağını bıraktım ağlamaktan göz yaşlarım kuruştu elmacık kemiğimin üzerinde bir damla göz yaşım dudaklarımın üzerinde durdu tuzlu tadı alınca içim bir tuhaf olmuştu aşık olduğum beni kaçıran adam göz yaşlarımın sebebi oluyordu nefesim hızlanmaya başladı neden böyle olmuştu gözlerim karamaya başladı belki iyi gelir diye bardağı alıp dudaklarıma doğru getirdim ellerim titremesi artmıştı bardak tuzla buz oluşunu gördük ve geriye doğru düştüm hayat bağım kopmuş gibi hissediyordum hayat bağım