UNUTULMAZ...

UNUTULMAZ -11-

Neden bu kadar karamsar düşünüyordum bilmiyorum ama hayatim da artik Ensar da vardı belki Sinan nin yanından ayrılıp Ensar la beraber yaşaya bilirdim ama bu Sinan a ihanet olurdu nerden gelmişti ki şimdi bu aklıma her neyse mutfağa gidip atıştırsam iyi olurdu mutfağa gidip buz dolabını açtım ama tatlı yoktu şuan tatlı bir şeyler yemek istiyordum aklıma nutella geldi bir kavanoz olması gerekiyordu yorgun ve bitkin bir halde çekmecelere baktım evet şuan karsımda bir kavanoz nutella duruyordu adlim ve bir tatlı kaşı aldım mutfakta yersem ses olurdu o yüzden evin arka kısmına hiç geçmemiştin belki orada yiye bilirdim sessizce ilerlemeye başladım ve bir odanın kapısını açtım olamaz burası nasıl bir yer böyle etraf gri ve mavi tonlarına ait eşyalar vardı ve çok güzeldi burası ne kadar mükemmel acaba burada olduğumu Sinan görse ne derdi ama daha önce bura gelmemiştim evi gezmiştim ama hep bu arka tarafı merak etmiştim kapıyı kapatıp içerideki tek kişilik koltuğa yayılarak oturdum gayet rahattı ve nutellamı yemeye başladım bir süre sonra uyku beni kollarına almış uyumam için çaba harcıyordu ve bende dayanamayıp kendimi uykunun kollarına bıraktım

-2- Saat sonra

Sokakta yalnız başıma yürüyordum üstümde Ensar in montu vardı çok sıçak tutuyordu sokak lambaları birden kapandı o kadar ışık bulunan alan birde zifiri karanlığa döndü o kadar karanlık olmuştu ki önümü göremiyordum bir ses çınladı kulağımda

Denizz

Etrafıma bakındım ama kimse yoktu önümü bile karanlıktan görmezdim bir çıttırtı duydum sanki ağır çekimde yere düşen bir yumurta sesi gibiydi yavaş,yavaş ilerlerken birden sert bir şeye çarptım kafamı kaldırıp baktığımda bu bu... O bu oydu şerefsiz arkamı döndüm ve koşmaya başladım bir kaç adım attım ve sert bir şeye çarptım o da Arda ydı nasıl böyle bir şey olurken biri beni sarsmaya başladı ve gözlerimi açtım Sinan bana korkmuş gözlerle bakarken Ensar şok olmuş gibi duruyordu şimdi ne oldu bunlara böyle.