Chapter 3
Tricia's POV
Kakagising ko lang sa klase, pano ba naman itong si Tiffany hindi na naawa sa akin. Feeling ko nabingi na ako ng tuluyan dahil sa sobrang lakas ng sigaw niya.
Tama ba naman daw ang sigawan ako ng pagkalakas-lakas?! Hanggang ngayon inaantok pa ako.
Buti nalang walang tao kanina sa classroom, kundi mapapagkamalan itong si Tiffany na isang taga-bundok na parang hindi pa nakakaranas manirahan sa civilized world.
*CANTEEN*
"Ako na bibili ng pagkain natin, maghanap ka na ng table na mauupuan mo." sabi ko.
Mahirap na, baka maubusan kami ng uupuan. Ang dami na ngang tao dito. Nakaka-suffocate!!
"Sige." umalis na siya para maghanap ng table.
Ako naman, napatingin ako sa pila ng pagkain.
Ayoko nang pumila kasi ang init init tapos nagha-halo halo na ang amoy nila. GROSS diba. -_____-
Cinut ko yung pila at pumunta na ako sa unahan.
Agad naman nagreact yung babae na siningitan ko.
"Hoy, pumila ka ng iyo! Di mo ba alam pinaghirapan namin maghintay ng matagal tapos ikaw sisingit singit ka lang!!" sigaw niya. blablabla. she's talking nonsense for me.
Di ko siya pinansin tapos bigla niyang hinila ang braso ko at hinarap ako sakanya.
"Bingi ka ba?! Sabi ko, pumila ka ng iyo! Kelangan paulit-ulit pa? Bawal kaya ang singit!"
I smirked then I said, "Don't you know who I am?"
"Eh sino ka ba?!" sabi niya na halatang naiirita na.
"You really don't know me?"
"Hindi nga, ano ba problema mo at kanina ka pa paulet-ulet?!"
Lumapit ako sakanya at binulungan ko siya.
She was frozen. Her jaw dropped in shock.
"A-ah. Miss Lopez, your highness. I am so sorry. I didn't recognize you. P-please don't do anything bad to me."
"Okay. But don't mess with me ever again. You got that dear?"
"O-opo."
Bumili na ako ng pagkain. Nung lumingon ako sa babae. She's still in a state of shock. Pasalamat siya medyo inaantok pa ako ngayon kaya hindi ko siya sinigawan. =__=
BINABASA MO ANG
I don't believe in love.
RomanceA story of a girl who used to believe in love. But not anymore. Will she have a happy ending?