Eksik mutluluklar yatırmıştık masaya , kadeh bile eksikti bu yalnızlıkta. Mezeler yarımdı , içiyorduk evet , kaldırıyorduk kadehleri . Masada olanlara , olmayanlara , olmasını istediklerimize içiyorduk. Keyif masası değildi , rakıyı keyfe içemiyorduk , kedereydi bizim içişimiz , kadereydi. Şerefe derken bile , şerefsizlere içiyorduk . Yarım bırakıp gidenlere , arkasına bakmadan gidenlere içiyorduk. Gülüyorduk lakin mutluluktan değil ! Acıyı gizliyorduk gülüşlerimizde . Anlamadılar , anlatamadık. Şimdi yazıyorum , kadehimde ki eksiğe ! Bu kadehimi senin için kaldırıyorum , ardına dönüp bakmadan gittin ya yüreğimden , bu kadehim sana ! Ve son bir defa , masada olana , olmayanlara , olmayacaklara..
Nazdrovya !!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ezginin Güncesi
PuisiBir genç kızın hayatı ne kadar acı olabilir ? yaşadığı aşk acılarının yani sıra bu acıları anlatıcak bir annesinin olmadığı kadar acı olabilir hayat onun için..
