KUZENİM

BÖLÜM~2~

Şokun etkisini halâ atamadığımdan olduğum yerde donmuş bir vaziyette öylece duruyordum.

Araba kapısının açılıp kapanma sesi geldikten sonra bir el kolumu kavradı ve "Ne yapıyorsun sen?Azdaha çarpıcaktım sana.Biraz dikkatli olsana"dedi ve benim kendime gelmemi sağladı.

"B-ben özür dilerim.Sadece biraz dalmışım."dedim.Korkudan ne diyeceğimi bilmiyordum.Gerçekten çok korkmuştum.

Kafamı kaldırıp ona baktım.Aman allahım bu taş varlıkmı bana çarpmıştı?Açık Kahverengi gözleri ve dağınık saçlarıyla tam bir mükemmel ötesi gözüküyordu.Aslında bir yerden tanıyor gibiydim gözüme hiç yabancı gelmemişti.Yok yok ne tanıması saçmalama Evrem sen daha önce böyle bir taş varlık görmedin.

Ben onu dikkatle süzerken o yanımdan ayrılıp arabaya doğru gitti ve içinden birşey alıp geldi.

"Al iç.Rahatlarsın biraz."dediğinde elindeki suyu aldım.Bir dikişte suyun yarısını bitirdiğimde bana bakıyordu bende hemen kapağını kapatıp elimde tuttum suyu.

"Ben gerçekten özür dilerim.Sadece biran dalmışım"dedim.

"Yo önemli değil sana birşey olmadıya.sadece bundan sonra daha dikkatli ol"

Ay allahım ne kadar da kibar bi erkek."Seni evine bırakabilirim istersen"Ah ölücem.evet evet çokk isterim ama babam görürse iki saat sorguya çekicek.Ya uf niye böyle olmak zorundaki kitaplarda hep kız kabul eder.Ve çocuk onu evine bırakır

"Yo hayır teşekkür ederim ben kendim gidebilirim.Tekrardan kusura bakmayın."

"Tamam o zaman umarım yine görüşürüz" dedi.Ay umarım görüşürüz.Tabiki bunu içimden söyledim."Görüşürüz"diyip arkamı döndüm ve evin yolunu tuttum.

Eve geldiğimde babam ve annem pazar günü olcak yemek hakkında konuşuyorlardı.Ne tür hazırlıklar yapcaklarını tartışıyorlardı.Her ay birimizin evinde yapılırdı ve bu ay bizdeydi.Sanki çok önemli bir davetti Gerçi onlar için öyleydi.Geldiğimi farketmemiş ailemi ve onların saçma konularını daha fazla umursamayıp hemen odama gittim.

Odaya girdiğimde dolabıma yöneldim ve pijamalırımı alıp giydim.Daha sonra yatağıma geçtim.Yatağıma yatıp yorganı kafama kadar çektim.

Bugün bana çarpıcak olan çocuğu düşünmeye başladım.Çok yakışıklıydı.Bebek gibi yüzü vardı o an dokunmamak için kendimi zor tuttum.Benden sadece bir iki yaş büyük gözüküyordu.Ama gerçekten onu biryerden tanıyor gibiydim.Sanki daha önce görmüştüm.

Bunları düşünürken gözkapaklarım yavaş yavaş kapanmaya başladı ve daha fazla dayanamayıp uykuya daldım.

---

2 GÜN SONRA(Davet günü)

Sabah uyandığımda elimi yüzümü yıkayıp aşşağı indim.Annem hizmetçilere akşamki davet için yapmaları gerekenleri anlatıyordu.Heh işte o büyük gün gelmişti.Beni gördüğünde"Hadi kızım hazırlan kuaföre gidicez"dedi.

Aslında annemle iyi anlaşıyorduk.Güzel bir anne kız ilişkimiz vardı.Ama bazen şu paraya bağlılığı beni delirtiyordu.

"Hadi kızım daha niye oyalanıyorsun çabuk hazırlan"dedi.Bende oflayarak odama gittim.Dolabın kapağını açıp siyah dar paça pantolonla üstüne beyaz askılı bir bluz aldım.

Üstümü giyip aşşağı indiğimde annemde hazırdı ve kapıda beni bekliyordu.Bende yanına gittim.İkimizde konuşmadan dışarı çıktık.

---

Sabah annemle kuaförden çıktıktan sonra güzel gözükmem gerektiğini benimde güzel elbiselerim olmadığını gibi birçok şey söyleyerek beni elbise almaya götürmüştü.Siyah sırt dekoltesi olan mini bir elbise almıştık.

Şimdi ise odamda hazırlanmaya çalışıyorum.Elbisemi giyip kuaförde dağınık topuz yapılan saçlarımı düzelttim.Daha sonra aynanın karşısına geçip kendime bakmaya başladım.Gerçekten güzel olmuştum. Kızıl saçlarımla elbise bir bütün oluşturmuştu.Aslında normalde kendimi çok beğenmezdim.Benden daha güzel kızlar vardı.

Aynada kendime bakmayı kesip aşşağı indim.Annem son son hazırlıkları kontrol ediyordu.Babam ise ayakta napıcağını bilmez bir halde duruyordu.Oldukça heycanlılardı.

Yanlarına gidip sakinleşmeleri için ikisininde yanaklarına kocaman bir öpücük bıraktım.İkiside bana bakıp bir gülüş yolladılar.

Daha sonra koltuklara oturup beklemeye başladık.Bugün kuzenimde gelicekti.O geliceği için oldukça heycanlıydım.Ve nasıl biri olduğunu çok merak ediyordum.

Hey bidakka benim birde 6 yaşında bir erkek kardeşim vardı.O nerdeydi acaba.Anneme dönüp "Anne emre nerde?"diye sordum.

"Odasında ders çalışıyor?"dedi.

O dAha küçük olduğu için bu davet işlerine onu çok katmıyorlardı.Ama eminim büyüyünce o da benim gibi nefret edicekti.

Ben bunları düşünürken kapı çaldı ve hepimiz ayağı kalktık babam kapıya doğru gitti.Derin bir nefes aldı ve kapıyı açtı.Gelenler amcamlardı.Benim ise şaşırmamı ve ağzımın O şeklini almasını sağlayan arkadaki kişiydi.

---

Selam.Biliyorum çok az okuyucum var belkide hiç yok.Ama ben yine de yazmaya devam edicem belki zamanla artar umuduyla.Sizde bir şans verip okursanız gerçekten çok sevinirim.