Gülümse Adalet

HAYATIN BİLE YOK!

Gülse, kapıyı çaldı ses yoktu. Telefonunu çıkarıp Adil'i aradı.

"Ah, hadi ama evde olduğunu biliyorum."

"Değilim, zorlama."

"Beni istemiyor gibi davranmayı kes!"

"Neden bağırıyorsun? Seni istemiyor olamam gayet normal değil mi? Hayatımda sana yer yok!"

"Ne hayatından bahsediyorsun? Ben olmadan senin bir hayatın bile yok!"

"Gerizekalılıkta çığır açıyor olman gözlerimi yaşartıyor."

Gülse telefonu kapattı. Onu nasıl istemediğini düşünürken telefonu çaldı.

Kimsin.

Kim olduğumdan daha önemli sorunların var, biliyorum.

KİMSİN?!

Babanı o öldürdü. Şimdi de dayını öldürecek olan katile yardım ediyor.

Kim?...          diye tekrar sorarken sesi o kadar çaresiz çıkmıştı ki ağlamak istedi.

Babanı öldürdü, bu işten çok fazla para kazanıyor.

S-sen, sen kimden bahsediyorsun?!

Ondan bahsediyorum. Dayını öldürecek. Seni hayata bağlayan her şeyi elinden alacak.

Y-yapamaz! YAPAMAZ!

Tanımadığın biri için böyle kararlı konuşma.

Onun kim olduğunu söyle hemen!

Ah, hadi ama bilmiyor olman çok ilginç.

Sanki herkes biliyormuş gibi konuşuyorsun.

Herkes biliyor. Yakınındaki herkes bundan haberdar.

Bana neden söylemiyorlar?!

Cesaret edemiyorlar katil ve yanındaki çok güçlü.

Sen, nasıl cesaret ediyorsun buna?

Çünkü...

Ne çünkü?!

Ben. Ben sana zarar gelsin istemiyorum, bunun için her şeyi göze alırım.

Sevgilim bile bana zarar gelmesini umursamıyor. Sen de beni düşünerek hayatını boşa harcama derim.

Belki de sevgilim dediğin onun ta kendisidir.

Anlamadım?

Seni seviyorum. Sonra görüşürüz.

Telefon kapandı... O kimdi?!

Yazmayacağım demiştim, dayanamadım.

MERAK EDİN, DÜŞÜNÜN VE

ADALETE GÜLÜMSEYİN!