Ms. Astig

Chapter 25

matagal ko nang alam na may amnesia si Kurtney. Para mahilom ang sakit, pumatol ako kay Brielle. Masakit. Bakit?

***FLASHBACK***

"you're beautiful"

"yes i am! My mommy even call me her princess!"

"if you're a princess then, who's your prince?"

"uhmm i don't have yet! But mommy always say, things will come to you at the right time! ;)"

"then i will come back at the right time"

***END OF FLASHBACK***

guess who's talking? Ako yan.... and si Kurtney. Mga elementary days pa namin yan. grade 5 pa kami siguro nyan. Laging may ligawan sa room. Tawanan. Paunahan makauwi

nakakamiss yung ganun. Ginawa ko lahat ng ito para kahit isang memory lang namin maalala nya. Pero hindi e.

bumalik nako sa room walang tao. Nakita ko yung bag ni Kurtney na nasa tabi ng upuan nung lalaki kanina. Bugbog sakin yun mamaya.

kinuha ko muna ang drinking bottle ko sa bag ko ng may makita akong papel

"ram, i know this sounds crazy pero kailangan mo 'tong basahin.

from the first day na nagpanggap tayo, akala ko napaka awkward nun" napangiti ako

"pero actually, feel ko nun totoo yung relationship natin. 

pero yung realtionship natin, parang elepanteng lumilipad

WALANG GANUN. Pero bat parang nagkakatotoo feelings ko para sayo?

i mean hindi ko naman ginusto at mas lalong di ko sinasadya.

Pero... hanggang dito na lang ba tayo? Tutuldukan na ba natin ito?

kung oo, sige okay lang. Tanggap ko. Kung hindi, ano masasabi ko?

hanggang dito na lang. ATA

-kurtney" 

gahhhhd. Kailangan kong magtapat sa kanya. Ako lang nakaalam na may amnesia sya. Sabay pati tito na lang nya. Bwisiiiiiit! Bat pa kasi ako nagpabaya nuong akin na talaga sya!?

"hello tito?" 

"sino ito?"

"ako po ito, si ram"

"ay iho? napatawag ka?"

"kailangan ko na pong magtapat kay Kurtney"

"tutal, mahaba na ring panahon tayong nagtatago ng sikreto. Siguro sabihin mo na. Pumapayag na akong sabihin mo sa kanya."

"salamat tito" binaba ko na ang phone ko at tinawagan naman si Kurtney

"hello? sino 'to?"

"Kurtney"

"ram?"

"ako nga. May ipagtatapat ako sayo"

"oh please. I don't have time for that stuffs"

"please naman. Kailangan ko 'tong sabihin ngayon na ngayon na!"

"no thanks." binaba nya yung phone nya naiwan naman akong tatanga-tanga

Matatapos na ang break time. Bumalik nako sa room. Oo nga, hindi ko na sya katabi

*UWIAN*

"makinig ka naman!" pakiusap ko kay Kurtney

"Makinig? Makinig para saan? Para masaktan ulit ako? Ganun? Ano? Maglalaro ulit tayo!? Sige, payag ako. Pero i promise you this. I WILL NEVER FALL INLOVE AGAIN TO A GUY LIKE YOU"

"hindi naman sa ganun. May ipagtatapat lang yung tao sayo!"

sigaw sya ng sigaw

"MAY AMNESIA KA!" sigaw ko sa kanya. Napatigil sya sa kakasigaw

"a-ano?"

"may amnesia ka. Hindi mo ba naaalala?"

"naaalala ang ano?"

hinila ko sya papunta sa tree house namin nung wala pa syang amnesia. May video, pictures, at kung anu-ano pa kami dun

sumunod sya at di sya pumiglas. 

pagakyat namin, tinitignan nya yung paligid.

"a-ano t-t-'to?" utal nyang sabi

"hindi mo pa rin ba naaalala!? all these years, wala pa rin!? Kahit isa ba? wala!?"

TO BE CONTINUED

*********************

end of chapter 25!!

may maalala pa kaya si kurtney?