Hayallerim vardı benim, içinde yaşadığım, dışarı çıkmak istemediğim hayallerdi.. Minnoş bulutlarım, gökyüzüm, bazen beyaz bazen kızıl saçlı gece yatağıma yansıyan güzel bir Ayım..
Sonra tuttular beni Bu saçma hayatın içine aldılar ve artık bıkkınlık, yalnızlık ve umutsuzluk içinde kaldım. Biliyordum Ama her kötü günün İyi günü var bekledim hep bekledim bazen sabredemedim herşeye heryere saldırdım bazen sabır taşı gibi sessiz kaldımm. Ama inanıyorum mutlu günlerim geldi seviliceğim yalnız kalmayacağım günlerim..
"Yazdıklarım sıradan birinin sıradan hayatı Acaba gerçekten sıradan mı yoksa O mu öyle sanıyordu?"
