"People think a soul mate is your perfect fit, and that's what everyone wants. But a true soul mate is a mirror, the person who shows you everything that is holding you back, the person who brings you to your own attention so you can change your life.
A true soul mate is probably the most important person you'll ever meet, because they tear down your walls and smack you awake. But to live with a soul mate forever? Nah. Too painful. Soul mates, they come into your life just to reveal another layer of yourself to you, and then leave.
A soul mates purpose is to shake you up, tear apart your ego a little bit, show you your obstacles and addictions, break your heart open so new light can get in, make you so desperate and out of control that you have to transform your life, then introduce you to your spiritual master..."
― Elizabeth Gilbert, Eat, Pray, Love
What a controversial topic. Hahahaha!
Sa mga nag-aalala na nalaglag ako at dapat akong magpatingin sa doktor, may doktor na po ako. Hahahaha! At yung sakit ko eh anemia. Hindi ako masyadong biniyayaan ng red blood cells kaya kapag kulang sa tulog, I do fell down a lot. Kahit na anong substitute ko ng masusustansyang pagkain o idlip na 30 minutes, wa epek. Just like Jessica ng Girls' Generation and Krystal Jung of F(x) na bigla na lang nagkocollapse sa stage kapag walang tulog. (Magagandang babae pa talaga ang example ko. Hahahaha!)
Sige na, yun lang, bye.
De joke lang, medyo hesistant pa ko kung ilalagay ko nga to. Hehe
Lahat gusto ng forever pero madalas talaga late ang dating.. or hindi na dumadating. Natatraffic sa mga maling desisyon sa buhay. Example: Bitches everywhere. Hahahaha!
I've been single for a while.
A while meaning few years.
Okay lang naman sa'kin, nandyan naman ang mga kaibigan ko na madalas kong makita almost every week. We dine together on Saturdays or Sundays, maybe hang out way more than we should. Hahaha! Remember yung movie na One More Chance na may barkadahan sina Basha at Popoy na nagkikita every week? Ganun kami(pero hindi ako si Basha, leeech. Wala akong pinapakilalang boypren ko sa mga barkada kong yon. Ayoko ng komplikasyon sa relasyon. Hahahaha!), mas marami lang siguro kami dahil halos lahat sila may plus-one na kasama. Dalawa na lang kaming walang boyfriend sa grupo pero yung isa may something(a.k.a. getting to know each other stage) na nangyayari. Ako lang yung talagang no strings, single as fuck.
Nandyan din naman ang Power Ninjas. Sabi ko nga kina Diwata at Mawee, kapag wala talaga kami-kami na lang. Bili kami pusa. May breed na kaming gusto ni Mawee. Hahahaha! Saka hindi pa nga tapos ang sinusulat ko na dalawang taon mahigit na yatang on going tapos hahanap pa ko ng sagabal? De jk. Hahahaha! But seriously, that scares me the most.
The fact that I'm okay with it.
I do things on my own, wear clothes that I like na walang magbabawal sa'kin, pwedeng makipag-inuman hanggang umaga(Pinagsawaan ko na ang pagwawalwal, siguro ganun talaga pag tumatanda. Hahahaha!), at syempre pwedeng umuwi ng madaling araw o mag-overnight sa bahay ng kaibigan. I date myself most of the time. Pumupunta akong mall, deretso bookstore(huehue) tapos kakain, mag-iikot at magmamasid sa tao. Siguro malungkot sa perspective nyo pero para sa'kin it was relaxing. Madalas talaga akong may sariling mundo, minsan nga iniisip ko kung autistic ako eh. Hahahaha!
I don't think I'm on the marrying age(early twenties) but almost all of my friends were either married, getting married, or have significant others. Nakakatawa lang kasi five years ago, college(hulaan nyo kung anong year.. hahahaha!) ako at may boyfriend habang sila eh single na single. Ako yung may kaaway sa telepono habang umiinom kasama ng mga kaibigan o kaya yung taong puyat sa gabi dahil pinagkakasya ang gala kasama ng kaibigan at oras para sa boyfriend. Wala talagang pag-aaral sa oras ko(BABALA: HUWAG TULARAN. SERYOSO AKO. Matuto mag-square root bago humarot sabi ni Lola Nidora.), depende lang kung may exam na ikababagsak ko o kaya nasa loob ng classroom.
