Over 1 week ga ik trouwen. Ik besloot maar alles op mij af te laten komen. We gingen kleding en sieraden halen. Schoenen & bruiloftsjurk.
Wat mij best verdrietig maakt. Ik heb nog steeds niks van Emre gehoord. Misschien is dit ook beter, en makkelijker voor mij.
Of ik aan hem dacht tuurlijk. Elke min elke seconden... Ik probeer zo min mogelijk over hem te denken.. Ik heb Mete ook beter leren kennen. Het is gelukkig een aardige jongen. Maar dat verklaart natuurlijk niks.
"Ceylan,?"
"Gaan we nog eten?"
"Ik kom al"
We hebben wat besteld en lekker gegeten.. Ik begon langzamerhand me fijn te voelen bij hem. Alleen dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik verbaasde zelf ook. Ik kan mijn eigen vriendin niet eens meer vertrouwen. Niemand meer zelfs mijn ouders niet meer. Maar Mete was anders Mete die begreep mij. Hij probeerde wel overal begrip voor te hebben. Ik heb hem ook het verhaal over mij en Emre verteld. Want ik moest het hem wel vertellen.. Natuurlijk werd hij daar niet heel vrolijk van. Maar hij zij dat hij mij niet verdrietig zou maken. Af en toe leek het net alsof ik Emre zag lopen.
"Ceylan? Gaat het?"
"Jawel, en wat gaan we vandaag doen?"
"Wat je maar wilt zeg het maar."
JE LEEST
Uitgehuwelijkt
RomantizmHet gaat over een rijke meisje alleen is ze streng opgevoed. Haar beste vriendin Melissa had een relatie genaamd Emre. Emre is de buur jongen van Ceylan. Wat staats Ceylan te wachten als de ouders er achterkomen wanneer ze met een jongen praat.
