Remember When - One Direction ( Dutch )

Hoofdstuk 13 - Hannah's POV

Hoofdstuk 13 – Hannah’s POV

Ik heb geen idee hoelang we hier nu zitten te wachten in deze kamer maar we beginnen ons nu al wel te vervelen. “het duurt toch niet zò lang?!” gooit Nathalie haar flesje water weg. Die was al niet meer te genieten. “ik heb ook geen idee wat ze nu aan het doen zijn” zucht ik terwijl ik een keer met mijn handen door mijn haren ga. “Nou, ik weet wel wat ik ga doen” zegt ze boos. Oh ik moet echt op gaan passen met wat ik zeg. “Ik ga een rondje lopen. Ik heb frisse lucht nodig” zegt ze, staat op, en loopt de kamer uit en smijt de deur dicht. Geweldig, nu zit ik hier in mijn eentje niks te doen. Het was nu net 12 uur geweest, en krijg wel honger. Ik loop naar de koelkast waar wat eten in staat. Zou ik het mogen pakken? Geen idee eigenlijk? Het ligt er toch, en aangezien ik bij Harry hoor, mag ik dit toch eten? Ik pak een broodje en stop hem in mijn mond. Pak een flesje water en drink de helft in een keer leeg. Als ik  het broodje op heb plof ik weer op de bank. Wat ga ik nu doen? Ik ga liggen en doe mijn ogen dicht. Tja, wat anders…

“Ssshh, don’t wake her up” hoor ik iemand ver weg zeggen. Ik voel dat  er iets op me ligt en langzaam open ik mijn ogen. “Well done Louis!” klinkt Harry boos. Ik ga iets rechter zitten en zie dat de jongens weer allemaal terug zijn. Inclusief de band. “Morning sleepy beauty” lacht Niall als hij iets van eten in zijn mond steekt. Ik glimlach en kijk harry slaperig aan. “Sorry..” zegt hij als ik tegen hem aan kom zitten met opgetrokken knieen. Ik zie dat zijn vest op me lag en ik trek hem andersom aan. “haha you look weird’ lacht Niall weer. Ik steek mijn tong uit en kruip nog dichter tegen Harry aan. “Soo.. where is nathalie?” vraagt Zayn als hij achter me tegen de bank staat. ‘Uh.. i dunno…”kijk ik omhoog en zie net dat hij zijn wenkbrauwen fronst. “you dont know?” vraagt hij dan verbaasd. “noo i dont know. She said she needed some air” zeg ik als ik mijn schouder ophaal. “Hm.. im gonna call her” pakt Zayn zijn telefoon erbij en houdt hem dan aan zijn oor. “Nathalie?! Where are you?! – What?! Where?! – Yes I’m coming! Stay where you are!” roept hij en hangt dan haastig zijn telefoon op. “What’s wrong?” vraagt Liam terwijl we Zayn allemaal geschrokken aankijken. “She is lost, crazy fans were running after her and oh i don’t know” als hij de kamer uitrent. Ik werp heel snel een blik met Harry en ren achter hem aan. Als ik bij de deur ben trek ik nog snel Harry’s vest uit en ik zie dat Harry achter me aan komt. “Zayn! Wait!” roept hij en hij verminderd iets van vaart zodat we met z’n 3en bij elkaar rennen. “Do you know where she is?” vraagt Harry als hij naar hem kijkt. “Well.. kind of.. she is somewhere outside” zucht hij en we komen aan bij de garage van de bus. “ZAAAYYYNN!! HARRRYY!!”  beginnen de fans achter de hekken al te roepen als ze hun zien. “Zayn! We can’t find Nathalie..” komt er een man naar ons toe. Ik wissel snel een blik met Harry en dan zien we Zayn naar buiten rennen. “zayn wait!” roep ik hem achterna als we achter hem aanrennen. “I have to find her Hannah!” stopt hij als ik bij hem ben. “I know zayn, but you don’t know where to find her! Maybe you can call her again!” prober ik zo rustig mogelijk te zeggen. Waarom was ik dan ook niet mee gaan lopen toen Nathalie weg ging?! Het lijkt of Zayn daar nog niet aangedacht had en pakt zijn telefoon en belt haar op. “Come on.. Pick  up your Phone” zegt hij ongeduldig. Ik zie in mijn ooghoek dat Harry bij de fans staat. Ik zie hem naar een paar meiden knikken en komt dan naar ons gerend. “Guys, they saw Nathalie just around the corner” zegt hij en Zayn is al weg. Ik zucht nog een keer en dan rennen we hem achterna. Nou, morgen ga ik pijnlijke voeten hebben. Rennen op 13cm hakken is niet echt wat je noemt een pretje. Gelukkig zijn het niet mijn dunne naald hakken maar gewoon een iets dikkere. Gelukkig!

“Nathalie!?” roept Zayn als we om de hoek zijn. Harry probeerde telkens Nathalie al te bellen, in de hoop dat we heel misschien haar ringtone zouden horen en zo haar vinden. Helaas nog niks. “I’m getting worried..” zeg ik tegen Harry als we even om ons heen kijken. “we will find her” kust hij mijn voorhoofd en dan komt Zayn weer op ons af. “Guys, i’m going this way, Hannah you go left, Harry you go to the right” zegt hij en we rennen allemaal onze eigen kant in. Ik kom bij een ander groot gebouw aan, donker, eng en bouwvallig. Waarschijnlijk was dit vroeger een oud zaaltje of zo. Ik loop er eerst om heen en kijk of ik ergens naar binnen kan. Oh waarom heeft Zayn mij deze kant ingestuurd.. Hier hou ik toch helemaal niet van. Enge donkere gebouwen. En dat terwijl het midden op de dag is… Uiteindelijk zie ik een gat in een oud raam waar ik net door heen zou passen, als ik er door kan, kan nathalie er ook door. Ik kruip er door heen en loop rustig en bijna geruisloos naar binnen. ‘nathalie?” zeg ik. Niet roepen, niet schreeuwen en niet fluisterd, gewoon. Geen reactie. Iets harder dan. “Nathalie?!” en ik loop verder. Voorzichtig open ik een deur die begint te piepen en loop snel naar de kamer erachter. Wauw. Dit was echt een oud concert gebouw. Je zag nog duidelijk het podium erachter, de zaal, het balkon en wauw. Ik loop iets verder de zaal in en blijf rondkijken. *Pats* ik hoor iets vallen in de kamer links van me en zie dan een groepje meiden uit de deur komen. “Aww. She is looking for her friend. So sweet” zegt er eentje. Ik kan niet zien hoe ze eruit zien, het is te donker hierbinnen. Voorzichtig loop ik achteruit. “She is scared. Poor girl. Where is Harry? Shouldn’t he protect you?” roept er eentje en begint te lachen. “What do you want from me?” roep ik. “aah poor girl. She thinks everybody loves her.. but the truth is, nobody likes you Hannah” zegt de eerste weer. Oh, fans die me haten. Ik moet Nathalie vinden. “Oh please..” zeg ik en rol met mijn ogen. “We can bring you to your friend..” begint ze te lachen. Niet echt op een vriendelijke manier.. “.. but we want one thing from you” gaat iemand anders verder. “what?” vraag ik, bang voor het antwoord. “Harry Styles” roepen ze dan met z’n alle door elkaar. Het lijken er steeds meer te worden. “Do you really think he’s gonna like you when you kipnapping me?” ik sla mijn armen om elkaar en blijf naar achteren schuifelen. “YES! He liked us before” zegt ze boos. ‘he still likes you! You’re his fans!” zeg ik, ik hoor de wanhoop in mijn igen stem. Oh ik hoop zo dat hun dat niet gehoord hebben. “Are you getting desprate my love?” hoor ik een sarcastische opmerking achter me. Snel draai ik me om en zie dat er ook een groep fans achter me staat. Ik slik een keer. Ik heb geen idee wat ik moet doen. Als ik wegren rennen ze achter me aan, blijf ik hier staan sluiten ze me in. Ik kijk nog een keer goed omme heen en zie dan een deur aan de rechterkant. Als ik onverwacht ga rennen zou ik het kunnen halen, het risico is alleen dat ik niet weet wat daar achter zit. Maar ik moet het gewoon proberen, misschien is Nathalie daar wel. “So what are you gonna do Hannah? Give us Harry and we let you go, or do you wanna feel some pain?” zegt er weer iemand. Het is nu of noooit en ik zet het op het rennen. Ik hoor de fans roepen en ik versnel mijn vaart. Snel maak ik de deur open en sluit hem meteen. De sleutel staat erop! Snel draai ik hem om en hoor dat de fans tegen de deur aankomen. Haastig kijk ik om me heen waar ik naar buiten kan. Daar! Nog een deur! Ik trek mijn hakken uit en hou ze vast in mijn hand. Dan val ik op de grond en zie dat ik gestruikeld ben over een plank. Geweldig, knie kapot. Snel probeer ik op te staan en loop naar de andere deur. Weer heb ik geluk als ik voel dat deze deur ook open is. De kamer is lichter dan de andere, daarboven, een raam. Als ik nou eens daarbij kon.. Ik zie in de hoek een soort van tafel staan. Ik gooi mijn schoenen in de hoek en probeer de tafel te verschuiven, zet hem onder het raam en ga er op staan. Woh, wankel is die wel, hij houdt me gelukkig nog net. Ik pak het kozijn van het raam en trek me op. Buiten zie ik Harry staan en praat tegen de man die net tegen ons zei dat hij Nathalie niet kon vnden. “Hannah! We know you’re in here! You can’t ecape!” wordt er op de deur geslagen. Ik kijk snel naar beneden en zie dat er allemaal struiken staan, het was toch wel iets hoger dan dat ik dacht. Ik kan of vermoord worden door de fans of springen. Nog een keer kijk ik naar Harry en zie dat hij zijn telefoon tegen zijn oor houdt en zoekend om zich heen kijkt. Dan voel ik mijn telefoon trillen in mijn broekzak. Hij belt me! Ik hoor de fans tegen de deur duwen en hij gaat uit het slot. “nooo!” roepen ze en ik spring naar beneden. Auw.. Pijnlijke struiken. Volgens mij heb ik mijn enkel omgezwikt. Toch zo snel mogelijk klim ik eruit en ren naar Harry. Wat niet al te soepel ging. “HARRY!!” hij kijkt om en rent op me af. “What happend?!” vraagt hij als ik in zijn armen val en begin te huilen. “The fans.. They got nathalie.. I.. I..” ik kom niet meer uit mijn woorden en voel dat hij me optilt. “Bring her back to the others” Hoor ik hem zeggen en voel dat iemand anders me overneemt. “noo harry! They want you, don’t go to them!” Roep ik maar de man stopt niet. Ik zie harry even twijfelen en dan komt Zayn op hem afgelopen. Samen gaan ze naar het gebouw waar ik net uitkwam. De man tilt me naar binnen en ik zie dat we bijna bij de kamer van de jonges zijn. Hij opent de deur en de jongens komen geschrokken op me afgelopen als hij me op de bank neerzet. “Noo.. harry..nathalie” huil ik en net als ik terug op wil gaan staan voel ik twee armen om me heen en Liam’s parfum dringt mijn neusgaten binnen. Ik sla meteen mijn armen om hem heen en huil opzijn schouder. “Hannah? What happend?” Louis kmot naast me zitten en aait me over mijn knie. ‘The fans, they have nathalie.. I didn’t find her. The fans found me.. oh Louis” snik ik en sla nu mijn armen om hem heen. “Where are Zayn and Harry?” vraagt Niall “They are looking for Nathalie.” “We have to help them!” staat Louis op. “yes come on” roept niall. ‘Can someone please stay here with me? I don’t wanna be alone” Liam pakt mijn hand en knikt. Louis en Niall rennen de kamer uit. “Sorry” fluister ik wanneer ik tegen hem aankrijp. Het is niet harry, maar op de een of andere manier maakt  Liam mij wel rustig. Hij ziet er altijd zo kalm en rustig uit, maakt niet uit in wat voor situatie hij zich bevind. “it’s okay”slaat hij zijn arm om me heen. “Can you tell me what happend?” vraagt hij dan. Ik knik en begin te vertellen.