Casus #Wattys2016

2. Bölüm"Lütfen emeğe saygı"

" Evet yani hayır sadece küçük bi dosya alıcaksın  o kadar"

Oha babam ciddi miydi ? Ben şaka yapıyor falan zannettim. Kafam iyice karışmıştı.

"Neden böyle bir şey yapıcam ki?" düşünür gibi bi hal aldı ve kafasını kaşımaya başladı. Babamı daha önce hiç bu kadar kötü görmemiştim. Göz altı morlukları. Napıcağını bilemez hal durumu.

" İflas etmek üzereyiz , o son anlaşmayı yapmıycaktık " cümlenin başı bana sonu kendine hitaben gibiydi.

" İflas mı?!-" sesimi kontrol edememiştim. Titrek bir sesle devam ettim.

"Ne iflası ? Baba noluyor ?"

"Kızım senden çok ama çok özür dilerim"

Mantıklı düşünelim; şimdi şu an bu durumdaysak ve şirketi kurtarmak benim elimdeyse bir evden küçük bir dosyayı alabilirim.

Hem hayatıma aksiyon girer. Eve tıkılıp kalmaktan kurtulurum.

" Peki benden ne gibi bir şey istiyorsun? "

"Bizim gibi bir holdingin sahibiler ve ben onlarla yanlış bir anlaşama yaptım. Hep o Gökhan denilen herifin yüzünden." derin bir nefes alıp devam etti.

"Anlaşma maddeleri ağırdı ve ben bunu sonradan fark ettim. O an da o herife olan sinirimle bunu fark edemedim ve imzaladım. Her şey benim yüzümden kendimi affetmeyeceğim. Ama kızım bu şirket senin geleceğin bunu mahvedemem. Hayatını kendi ellerimle mahvedemem." duraksadı. Yutkundu. Çok zorlanıyordu. Bunu bana bakamamasından anladım.

"Şimdi senden şunu istiyorum. Ben her şeyi araştırdım. Onların yanında adamlarımız var zaten. Onlar her şeyi hallettiler. Evlerinde kasalarında bir dosya var. Bunu alıcaksın. Bu çok zor biliyorum. Bunu istemesi de inan çok zor. Kendimi affetmeyeceğim."

Ağlamaya başlamıştım.

"Baba lütfen bu senin suçun değil. Tamam önemli değil benim için sorun yok. Bunu senin için yapacağım."

Babama içten bir şekilde sarıldım. Daha çok ağlayasım geldi. Bunu geri çevirerek konuşmaya başladım.

"Benim senden başka hiç kimsem yok. Bir dosya almışım çok mu?" diyip sırıtmaya çalıştım.

O ise yüzünü yere eğdi. Nefesinin altından

"Kendimden utanıyorum" dedi ve gözlerini kapattı.

Bense tekrar sarıldım.

"Baba cidden sorun değil. Kendini bu kadar üzersen sorun olucak." bana bugün hiç bakmadığı mavi gözleriyle baktı. Gözlerinin içinden minnettarlık okunuyordu. Gülümsedim.

"Bir tek sen varsın seninde böyle üzüldüğünü görmek istemiyorum." O da zorla bir gülümsemeyle karşılık verdi. Hemen sonra önüne dönerek kağıtlara uğraşmaya başladı.

"Şoföre haber verdim. Eve gidebilirsin veya istediğin herhangi bir yere "

Kafamı salladım. "Görüşürüz o zaman"

Kafasını salladı. Bende çıktım.

---------------------

Aşağı indiğimde şoför beni bekliyordu.

Arabaya doğru yürüdüğümde şoför beni fark ederek arka kapıyı açtı. Geçerek oturduğumda Ceylin'i aradım.