Sevdiğin insanın ilkleri güzeldir;
İlk bakışı, ilk gülüşü, ilk duyduğun kelimesi gibi.
Gözleri gözlerinde olduğunda,
Kalbin atışından nefes alamamak;
Nasıl bir duygu?
Kendin bile anlamadığında nasıl anlatırsın bir başkasına?
Gülüşüyle mutlu olursun hani
Sevdiğini söyleyemeyecek kadar seversin onu.
Bir gün merhaba ile başlar belki.
Yanındayken yürüyemez, konuşamazsın.
Ama onu yakından görürsün.
Ona hep bakmak istersin.
Belki onu ezberlemek ve hiç unutmamak istersin
Gözlerini, kirpiklerini, dudaklarını ezberlersin
Belki daha çok seversin onu.
Ama onsuz da, sebepsiz de seversin işte...
Özlersin ve
Her sabah uyandığında onun varlığıyla kalkarsın.
Adını duyduğunda tebessüm eder
Sanki görmüşsün gibi heyecanlanırsın.
Seversin onu umutsuz olduğunu bilerek
Tekrar seversin onu çünkü bu güzel bir duygu
Seversin onu çünkü bir hediye gibi
Seversin onu belki de hiç gelmeyen bir treni bekler gibi...
Ama inanırsın kendine
Çünkü anlatılması zor bir duygu ve
Onun gözlerine bakman yeterli!
..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AYDIN BİR KARANLIK
RomansaKendinize bir neden diye sorun. Neden insanlar duygu ve düşüncelerini söyleyemez. Başka birini sevdiğinde onla neden paylaşamaz duygularını. Neden kalbinin öyle çarptıgını bildiği halde içinde saklamaya devam eder. Neyse şiirlerimi ve makalelerim...
