Tanıyorum seni kendimi tanıdığım kadar belki
Seneler sonra bir bakıyorum ki farklı bir bakış bu.
Görüyorum seni, benzetiyorum herkese.
Olmayacak diyorum.
Çünkü sendeki bakış ile bendeki bakış çok farklı
Yanında mutlu olurken sadece sen varsın diye
Ama sen bilmiyorsun bunları tabiki de
Buna ben bile inanmak istemiyorum
Başka insanlar unutturur diyorum.
Ama olmuyor, seni bir farklı özlüyorum.
Seninle gülüyorum belki seninle şapşallıyorum.
Başka insanlarala olmuyor böyle.
Seni sorduklarında gülerek "yeri ayrı" diyorum.
Gülüşüyoruz. birlikte şapşallaşıyoruz belkide.
Bizi yakıştıranlar oluyor ama "hayır" diyorum "olamaz"
Neden "olmaz" dediğimi sadece ben biliyorum.
Öyle köprü var ki aramızda.
Bir taraftan diğer tarafa ulaşamıyor gibiyim.
Sen bir adı atsan belki ulaşırım.
Ama sen bilrisin beni
Anlamazsın belki ama tanırsın beni
Benim seni tanıdığım gibi
Ama bakmazsın sana baktığım gibi
Geçmiş silinmez birşey
Saklanmayacak, unutulamaycak kadar derin birşey
Ben belki de unutabilecek kadar sevebilirim seni
Peki sen unutabilecek kadar sevebilir misin beni?
..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AYDIN BİR KARANLIK
RomansaKendinize bir neden diye sorun. Neden insanlar duygu ve düşüncelerini söyleyemez. Başka birini sevdiğinde onla neden paylaşamaz duygularını. Neden kalbinin öyle çarptıgını bildiği halde içinde saklamaya devam eder. Neyse şiirlerimi ve makalelerim...
