Mas lalong lumakas ang hagulgol ko ng maalala ko ang tagpong yun. How i hate the feeling of being hurt. Para tuloy akong nakakaawang tingnan neto at pati ako naaawa na din sa sarili ko.
If only time machine exist, i would like to go back in time na hindi ko pa nakikilala si Zach. Dun masaya ako at kontento sa career ko. Sana nga lang hindi ko na sya nakilala. Sana nga lang...
"Louise?" A familiar voice called my name.
Lumingon ako at bumungad sakin ang muka ng nagtatakang Joshua.
Sana nga, ikaw nalang mahal ko. Atlease i know that your the one who will be my husband. Wait pwede namang sya a!
Naglakad sya papunta sakin at pinunasan ang basa sa pisngi ko.
"Bakit?" He asked.
Instead of answering him, i just kissed him.
"Please don't leave me Joshua."
Bakas sa muka nya ang pagtataka at pari rin ako nagtataka sa nagawa ko.
"Huh?"
"Please."
Nang maunawaan nya ang lagay ko pumyag din sya.
"I will."
I kissed him again and he responded.
*
Gabi na pero hindi ko parin makalimutan ang halik nya.
Why did i do that?! Why did i kissed him?
Pero aaminin ko, nagririgodon ang puso ko ng naghahalikan kami.
Magandang sign ba yun na ang ibig sabihin ay medyo nakakalimot na ako kay Zach at nagkakagusto na ako kay Joshua?
Pero masyado naman atang maaga yun?
BINABASA MO ANG
CHANCES
RomanceLouise desperately want to move on, so she left her career at New York and went home to the Philippines. Despite her want to be stress free, the tadhana didn't agree. She met Joshua ( happened to be her fiancé) and he made her life upside down. Sh...
