CHANCES

CHAPTER TWENTY SIX

"Louise."

It was Zach.

"What are you doing here?"

"Atlast umuwi ka na. Kanina pa kita hinihintay dito."

"Umuwi ka na."  Mahina pero may diin kong sabi.

Hindi nya naman pinansin ang coldness ng boses ko at mas lumapit pa sya sakin.

"Please Louise. Pakinggan mo ako kahit ngayon lang."

"Pumasok ka na sa loob." Nauna akong naglakad sakanya papasok sa bahay at naramdaman ko nalang na sumunod sya pagkatapos nya sigurong madigest ang sinabi ko.

"Thanks."

Sa totoo lang, wala naman na talaga akong nararamdamang galit kay Zach at handa ko naman na syang patawarin. Pero yun nga, ngayon palang kami mag uusap at masyadong awkward kung magiging mabait na ko agad sakanya.

"Sit." Umupo naman sya  sa tapat ko. Medyo naaawa nga ako sakanya kasi halatang ang tagal na nyang naghintay sakin sa labas dahil medyo nanginginig na sya. "Spill it Zach."

"I'm so sorry Louise."

"Yun lang ba?"

"Mahal mo ba sya?" Kumunot naman ang noo ko. "Mahal mo ba si Joshua?"

"How did you kbow his name?"

"Just answer me Lou." He's  pronouncing my nickname in a very low voice.

"Yes."  Tama naman e. Mahal ko na talaga sya. Tulad ng pagmamahal ko dati kay Zach.

"I see." Now sadness is obvious in his facial expression. "Sana di kita pinakawalan noon. Sana hindi ko na pinapasok si Jane sa buhay natin. I didn't value all our memories. Now it's my turn to suffer."

Oh gosh! Drama.

"Zach."

"Puro naman ako sana." Tumayo na sya. "Thank you sa pakikinig sakin Lou. Can i have a request? Kung okay lang."

I nodded.

"Can we be a friends? Para naman kahit papaano malessen ang sakit at makamove on na ako."

"Zach i-"

"Please."

Siguro its time naman na maging okay ang lahat sa pagitan namin.

"Yes."

He's mood lighten up at dahan dahang nagform ng ngiti ang mga labi nya. Atlast. "I will go now Louise, magpahinga ka na din mag uumaga na."

He hugged me tightly at kissed me on the lips. "Good bye."