CHANCES

CHAPTER TWENTY ONE

"Huy babae parang kang zombie jan a? Anyare? Di ka nakatulog?"

Tama, di nga ako nakatulog  kagabi dahil sobra akong naloka sa paghalik ko kay Joshua. Iniisip ko din kung paano ko sya haharapin bukas.

"Wala to. Naiistress lang siguro ako."

Tuloy tuloy na akong umupo at nahagip ng mata ko na empty parin ang seat ni Joshua. Kaklase ko sya ngayon sa subject na to. Maybe he's just late.

Tapos na ang klase namin pero wala parin sya hanggang sa palabas na kami ng last period for the afternoon wala parin sya.

Bakit kaya? Parang naiinis ako na ewan dahil kanina pa hinahanap ng mata ko ang lalaking yun.

Di ba mas makabubuti naman yun? Di na ako mahihirapan sa kung ano ang magiging akto ko.

Pero yun nga, pilit kong isusuksok sa isip kong okay lang ang lahat pero eto ako ngayon mas nabugnot dahil mag uuwian na di ko parin sya nakikita.

Teka! Bakit ba ako nagkakaganito?!

Hinampas ko ang dashboard ng kotse ko sa sobrang inis.

Oh gosh, what's this feeling? Nagpapahiwatig ba ang pagkabugnot na to na talagang gusto ko na nga sya?

**

Pagkauwi ko ng bahay, sobrang tahimik. Wala kaya sila kuya? Lagi kasing nag iingay ang mga yun kapag nandito sa bahay.

Pumasok ako sa loob at naabutan ko si Joshua sa sala. Nakaupo ito sa sofa habang may hawak na pumpom ng rosas.

Ngumiti sya sakin ng maramdaman nyang dumating na ako. Ngayon ko lang napansin na sobrang gwapo pala talaga ng lalaking to.

"Asan sila kuya?"

"Bakit di mo manlang ako binati?"

Oo nga no? Sila kuya na agad ang tinanong ko.

"Oh hi!"

"Hello Louise. Welcome home." Mahihimigan naman ng konting pagkaamuse ang boses nya.

"Bakit ka nga pala nandito?"

"Gusto sana kitang yayaing kumain sa labas but i realize that it is too common so naghanda ako ng dinner date dito mismo sa bahay mo for a little bit difference."

Natawa naman ako sa sinabi nya. Inabot nya sakin ang bouquet na dala nya at magiliw ko itong tinanggap.

"So nasan ang pineprepare mong dinner date?"

"Ah, come here." Inalalayan nya ako  sa  papunta sa dining hall ng bahay namin at pinaupo sa isang chair. Tulad ng  karaniwang arrangement ng dinner date ganun din ang itsura ng nasa harap ko ngayon. Umupo naman sya sa harap ko. "So about aa tanong mo kanina kung nasan ang mga kuya mo. Well, i asked them to help me then ang sinabi nila aalis daw sila para mapag isa tayong dalawa at yun ang participation nila."

Sila kuya talaga. Haha! Mautak parin kahit kailan.

"So what's all about this?" Naguguluhang tanong ko. Para naman kasing set up sa napapanood kong drama kung saan magpopropose ang mga lalaki sa girlfriend nila.

"Louise, i just want to clear kung ano man ang nasa pagitan nating dalawa. I want to ask you kung will you be my girlfriend?"

"What? Are you serious?"

Pinagloloko ba ako nito? E muka lang syang nagtatanong kung gusto ko bang kumain na?

"Yes. I'm dead serious. Gusto kitang maging girlfriend. Gusto kita Louise. Oh please, how i hate to confess." Sabi nya habang sinasapo ang muka nya. "Gusto kita noon pa man at kaya din ako pumayag na ipakasal ka din sakin."

So he like me? He really like me?

Hindi parin ako sumagot at hinintay kong may sabihin sya sakin.

Tinitigan nya ako ng mabuti.

"Hey, anong sasabihin mo? Di mo pa ako sasagutin?"

Ano ba dapat kong sabihin? Sasagutin ko ba sya?

"Yes."

"So,, sinasagot mo na ako?" His facial expression enlightened up.

"I said yes."

"Really?"

"Yes."

He cupped my face and kissed me tenderly.

"Thank you"  he said after our lips aparted.

"No thank you."

"So we are really official?"

"Ang kulit mo ha! Kanina ko pa sinasabi."

"Haha! I'm just happy at di rin ako makapaniwala. Di ka man lang kasi nagpaligaw."

"So? Sinasabi mong easy to get ako?"

"Di sakin nagmula yan"

Sabay kaming napahalakhak sa mga sinasabi namin. How i miss this feeling.