Xatirelere deyer verin... Onlar sizi-SIZ edendi... Her adi neye görese bir anda silib atmayın heç neyi... Hetta bezen yazılmış kağız bele... gün gelir neyese istifade etmek üçün lazım olur... düşünün illerinizi... belkede heyatınızın en gözel zamanlarını xerclediyiniz xatireleri yandırıb kül etmeyin... pis-yaxşı ferq elemir.. ne cür xatire olursa, olsun... meselen: adi bir şey yaşadığınız ev... heç vaxt deyişmemisiz... heyatınızın 18-20 ili orada keçîb, ya çox, ya da az qismi... amma o evde her şeyi yaşamısız... ve size milyonlarla pul verirler... eminem çoxu o pulu seçer... deyer o evden daha çox yaxşı şeraitli, daha gözel menzereli ev alaram... amma men o daşları bele satmaram... o qeder menim üçün xatire önemlidi... düşünün... insan
her qisme baxanda bir xatire yaşayırsa... ne edir milyonları... sevdiklerinin qoxusu... el izleri... hetta uşaqlıq xatirelerin... evin penceresinden baxanda uşaqlığın gözünün qabağında canlanırsa... mence buna bütün dünyanı verseler deyişmek olmaz... çünki onları bir daha yaşaya bilmeyeceksen... bir daha göre, dada bilmeyeceksen... hetta deyeceksizki, pis xatireni niye xatirlayim? Cavabım bunada var... fikirleşin... tutaq ki, kimise, en sevdiyinizi, en deyerlinizi itirmisiz... bu ferq elemez valideyn, sevgili ve ya kimse... dünene baxanda görürsenki, hemin anda seni çox incidib... amma bu gün seni daha güclü edib ve dünen qeder incitmir seni... valideyn itkisi her zaman incider... amma onun bir yaxşı terefi var... kimise valideyni sayesinde nelerse, qazananda... sense, valideyninin xeyalına tutunub... özün qazanmısan... yeni xatireleri heç neye satmayın... çünki onlara göre bu günümüz var... belkede bu gün daha beter ola bilerdi...
©Fobos
