Tehlikeli Kasaba

BÖLÜM 3

Tüm eve baktım evde olması imkansız. Şimdi de telefonumu kaybettim çok güzel. Sinirden ağlayabilirim, üzüldüğüm şey telefonun gitmesi değil, telefonumun şifresinin olmaması.. umarım kimse telefonu bulmadan parçalara ayrılır da o fotoğraflarımı kimse görmez amin.. Herneyse evi ararken telefon dışında her türlü gereksiz şeyi buldum. Ağzı açık kolilerin üzerinden zikzaklar çizerek zıplayıp odama vardım. Bulduğum eski defteri ve köstekli saate benzeyen pusulayı yatağıma fırlattım.
Okula hazırlanmak için aynanın karşısına geçtim, kapaklı dolabımdan saç şekillendiricimi çıkartıp fişe taktım ve saçıma dalgalar bıraktım. Dolabımdan hardal rengi bir tişörtle siyah pantalonumu giydim. Siyahtan vazgeçemediğimden, her gün üzerimde siyah bir parça taşıyorum galiba. Çantamı koluma takıp kapıya yönelirken "Bahar kahvaltı yapmadan çıkarsan bozuşuruz" annemin otoriter bakışlarına şirin olduğunu düşündüğüm gülümsememle karşılık verdim. Annem doktor, aile doktoru, babamla hastanede tanışmışlar.
Babam öğretim üyesi, aynı zamanda okuduğum okulun yanındaki üniversitede çalışıyor.
Kahvaltımı edip okula doğru yürümeye başladım içimde garip bir hüzün var, şehir hayatını mı özledim bilmiyorum.. Ya da biliyorum çok iyi biliyorum özledim, eski hayatıma dair her şeyi özledim. Bazen ölümlü dünya deyip, her şeyi oluruna bırakabiliyorum. Bazen de işte böyle hüzünleniyorum. Bugün fizik olmadığından çok memnun bir şekilde okul bahçesinden yürümeye başladım. Bahçe çok kalabalık ve eğlenceli görünüyor. Herkes kendi arkadaş grubuyla şakalaşıp gülüyor... "Hey Bahar" tanıdık sesle arkamı döndüm. Fatih. İlk gün okulu gezdirip sınıfımı bulmamda yardımcı olmuştu. Koşarak yanıma geldi. "Naber ya" soruyu sorarken nefes alışverişini düzene sokmaya çalışıyordu. Bu haline gülümsedim. "İyi senden" boyunun benden 5cm kadar daha uzun olduğunu farkettim. "Okulun basket takım kaptanı oldum onu kutluyoruz okul çıkışı bir yere kaybolma" cevap vermeme fırsat tanımadan aynı hızla koşmaya başladı. Bu sefer kıkırdadım. Okulun en renkli kişiliklerinden biri Fatih sanırım.
Edebiyat sınıfına doğru yürümek üzere önüme döndüm ki. Sert bir gövdeye çarptım. Resmen burnum yamuldu. Yüzümü buruşturup gövdenin sahibine bakmak için kafamı yukarı kaldırdım.. Lacivert gözler! Bir adım geriledim. Boğazımı temizleyip "hocam pard-"
"Sınıfta unutmuşsun" dedi ve elime iki gündür kayıp olan telefonumu sert bir şekilde tutuşturup yürümeye başladı. Hem şaşırdım, hem heyecanlandım, ayrıca azarlar gibi konuşması da beni korkutmaya yetmişti.. Bu adamın garip halleri insanın psikolojisini bozar.
Fotoğraf galerime girmiş midir! Amaan ne yapsın benim galerimi..
Ya baktıysa... normal şartlarda bu telefonun şarzının bitmesi gerek, %95 mi! Telefonumu şarz etmiş..
Herneyse bakmadığını umarak, edebiyat sınıfına girdim. Sıkıcı bir dersin ardından kimya sınıfına gittim. Boş sıralardan birine yönelirken kahkaha sesleri kulağımı doldurdu. İki sıra ileride masanın üstüne oturmuş kızılın, önündeki oğlana bakıp bana doğru gülmesi sinirimi iyiden iyiye hoplatırken, "Ya o taş adam olmasaydı bunu ezip kaldırıma zımbalıyodum ama dua etsin" taş adam derken lacivert gözü kasdettiğini anlamamla elimdeki çantayı sinirle yere fırlattım. Demek beni ezmek üzere olan bu kaltaktı. Ama şimdi ben ne yapıyorum. "Ne oldu tatlım morardın falan, hee bir de ağlamıştın demi kıyamam" yanindaki kız kızıla bakarak sahte kahkahalar atmaya devam etti. Tüm sınıf bana pür dikkat bakıyordu. Ama umrumda mı. Tabiki değil.
Hızla üzerine atılıp saçından tuttuğum gibi duvara yapıştırdım. Sınıfın ooo'lamaları, 'yeni kız! yeni kız!' Bağırışlar. Umrumda değildi. Tek istediğim bu kaltağa haddini bildirmek.
"Ne dedin sen! Tekrar et kim ağlamış!" Güm. Kafasını duvara sürttüm. Elim hala saçındaydı. Gözlerinden siyah yaşlar akmaya başladı. Makyajının akmasını izlerken gülüyordum. Hayır psikopat değilim, histerik olarak ağzımdan kahkahalar çıkıyordu. Birden havalandım. Biri beni kucağına aldı. Hızla koridoru geçtik. Yanağımın ıslanmasından ağladığımı farkettim. "Bırak bı- bırak be-beni." Arabanın gazı ,gözlerimin kapanması...

BÖLÜM SONU