Boğazıma yapıştı.
Ellerini ittirerek ondan kurtulmaya çalışıyordum.Güçlü kollarıyla boğazımı ölümüne tutuyordu.
Nefesim her geçen saniyede azalıyordu.
Ellerimle onu itmeye çalışıyordum.
Ağlamaya başlayınca boğazımı bıraktı.Birden kendimi yerde buldum.
Elimle boğazımı tutuyor bir yandan da yere düşen gözyaşlarıma bakıyordum.
Biraz bekledim.
Ardından gözyaşlarımı silerek ayağa kalktım.
Ona sertçe bakarak konuştum.
"Sen nasıl bir insansın?"
Bana son bir bakış attı ve kapıyı kilitleyerek gitti.
Yavaşça yatağa attım kendimi ve ağlamaya başladım.Kendime verdiğim sözü tutamamıştım.
Hayatımın geri kalanı böyle mi olacaktı?
Cevabım hayırdı.O zaman buradan kurtulmak için bir şeyler yapmam gerekiyordu.
Gözüm bir anda oda da bulunan pencereye gitti.Hızlıca ayağa kalktım ve pencereyi açarak aşağıya baktım.
Fazla yüksek değildi.Ama atlayamazdım.Tekrar yatağa oturdum ve ellerimi bağlayarak düşünmeye başladım.
Yatak örtülerini birbirine bağlayarak inebilirdim.Zaten odada başka bir şey de yoktu.
Hemen kalktım ve işe başladım.Iki yatak örtüsünü birbirine bağladım ve yavaşça pencereden aşağıya sarkıttım.
Ancak aşağıda iki güvenlik vardı.Onlara görünmeden aşağıya inmeliydim.
Örtülerin bir ucunu yatağın ayağına bağladım.Pencereye çıktım ve sıkıca örtülere tutunarak aşağı inmeye başladım.
***
Ayağımı yere bastığımda bir anlık olsun güldüm.Ama bundan sonra işim zordu.
Kapı da bekleyen iki güvenliği geçmeliydim.
Yerden bir taş aldım ve gideceğim yerin tersine doğru fırlattım.
Nöbetçiler
"Sen de duydun mu?"
"Evet,ses şu taraftan geldi."
Onlar orada oyalanırken ben de bu fırsatı değerlendirip kaçtım.
Nöbetçiler
"Hey kız kaçıyor!"
"Ben Bora Bey'e haber veriyorum.Sen kızın peşinden koş."
Hızlıca koşuyordum nefes nefese kalmıştım.Ama arkamda ki adam pes etmiyordu.
Bir orman gördüm ve oraya saklandım.
"Nereye gitti bu kız?"
Bir ağacın arkasından gizlice ona bakıyordum.Gittiğinde rahatladım.
Yüzüm de bir tebessüm belirdi.Artık özgürdüm sanırım.
Arkama baktığımda birden Bora'yla karşılaştım.Tam kaçacakken kolumdan tuttu ve hızlıca bir tokat attı.
"Ben sana benden kurtulamazsın dedim.!!"
Dudağım kanıyordu.Saçlarımdan tuttu ve beni ayağa kaldırdı.
Ardından elleriyle yüzümü sıkıştırdı.
"Bir daha böyle bir şey yaparsan..."
Ellerini ittirdim.
"Ne olur ne olur? Ölür müyüm? Bende bunu istiyorum zaten, senin gibi bir adamla yaşamak istemiyorum ben"
Saçlarımı bıraktı ve kolumdan tutarak beni eve sürükledi.
Beni kaldığım odaya götürdü ve kilitledi.Yatağıma doğru ilerledim.
Gözyaşlarım yavaşça süzüldü yanaklarımdan.
Kendimi yatağa bıraktım ve zor da olsa uyumayı başardım.
***
Uyandığım da oda kapkaranlıktı.Birisinin ağzımı tuttuğunu hissettim sonrası karanlık.
***
Uyandığımda bir sandalye ye bağlıydım.
Neler oluyor burada?
Az sonra iki adam odaya girdi.
"Siz de kimsiniz hey burası neresi?"
Bir adam iğrenç bir şeklide güldü.
"Bakalım Bora şimdi ne yapacak."
Yanıma yavaşça yaklaştı ve dışarıda ki adamlara el işareti yaptı.
Ardından telefonunu kıvrak bir hareketle cebinden çıkardı ve birisini aradı.
"Şimdi senden intikamımı alacağım."
Dedi ve telefonunu cebine koyarak yanıma yaklaştî.
Ne intikamı neler oluyor burada?
Iki adam elinde benzin kutusuyla geldi.Benzini yavaşça etrafıma dökmeye başladılar.
" Ne yapıyorsunuz? yapmayın hayır..."
Beni dinlemiyorlardı.Biraz sonra tüm benzini boşalttılar.
Yanımda duran adam yavaşça önüme eğildi ve elinde ki çakmağı yakarak...
"Kocandan intikamımı alacağım.Bu ateş seni yakacak ama onun içini kavuracak."
Dedi ve çakmağı yere attı.Alevler yükselmeye başladı.Duman yavaş yavaş etrafı kaplıyordu.
"Imdat!....imdat!...yardım edinnn...."
Alevler büyüdü ve etrafımı kapladı...
Arkadaşlar elimden geldiğince uzun bölümler yazacağım...
Okuyucularım...Kitabımı okumaya devam edin pişman olmıyacaksınız.
+30 vote yb....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZORLA MAFYA OLUNMAZ
Novela Juvenil18 yaşında beni mahkum bir hayata terkeden bir ailem var... Babam para yüzünden beni zorla evlendirdi.... Annem ise beni bu pis hayatta terketti.... Ben ise intihar etmeye yeltendim... Berbat bir hayatım varken bana kim yaşa diyebilir ki?
