100 Days to break the curse

Part XVII

Pierre's pov

"Sino po kayo?" Takhang tanong ko. Bigla kasi niya kong niyakap ng mahigpit tapos umiiyak iyak pa

Imagine.. Tinawag niya kong shon. Wait.... Shon din yung nasa panaginip ko ah?

"Anak, di mo na ba naaalala ang mommy?" Kumalas siya at muling yumakap.

This is so embarassing ~_~

Nilayo ko siya sa pagkakayakap sakin, di ko naman siya kilala eh

"Pasensya na po pero di ko kayo kilala" sabi ko pero nakakunot pa rin ang noo niya na para bang ayaw maniwala

"Sherry? What are you doing?" Sabi ng isang lalaking bigla biglang sumusugod samin..

Hula ko eto yung asawa niya

"Bernard, nakita ko na ang anak ko" sabay tingin ulit sakin nitong babae

"*sigh* ilang taon kana bang ganyan hon? At ilang beses kana rin bang nagkakamali?" Makahulugan nitong aniya

Pero kumapit nanaman ito sa braso ko, pinipilit niya talagang i-claim na anak niya ko.. Di naman kami magkamukha >_>

"This time totoo na to. Siyang-siya na talaga si shon"

Napahawak na sa noo ang asawa niya na parang na f-frustrate na rin, kahit ako naman eh nakukulitan na

"Diba.. Ang pangalan ng tatay mo ay rogelio? At ang kapatid mo naman ay hadjinner" sabi niya

Pano niya nalaman yun? May powers ba tong babaeng to?

"Pano niyo po yun nalaman?" Takhang tanong ko dito

"Its only because i am telling the truth" nakangiti niyang sagot.

Kinikilabutan lang ako lalo eh

Mabuti pa umalis nalang ako, natatakot na kasi ako sa mga pwede niya pang isiwalat tungkol sa buhay ko.

Tumakbo na ako papalayo buti nalang at kinapitan siya ng asaw niya kundi baka nahabol niya a ko.

Ang gaganda pa ng attire nila, siguro sila ang may ari nitong hotel na to. Kung ganon mayaman pala ang "mommy" ko? Haha no, she can't be my mom.. Patay na siya eh... Sabi ni dad yon. What if hindi pa pala?

Urgh kumikirot nanaman yung ulo ko. May madadagdag nanaman ba sa memory ko?

***

"Tapos pierre kinwentuhan niya ko about sa mga fiction. Teka.. Ano nga ba yung fiction? Ay ewan? Hahaha basta ang alam ko lang sobrang talino niya grabe" tuloy tuloy lang ang kwento niya habang nasa sasakyan kami.

Di ko nga maintindihan pinagsasasabe nitong babaeng to eh? Bahala nga siyang magsalita jan basta ko tatahimik nalang dito, kumikirot pa kasi tong ulo ko hanggang ngayon. Ngayon lang to nagtagal ng ganito

"Pierre! Pierre!"

Sana maalala ko na lahat para naman wala nang gumugulo sa isip ko

"PIERRE!"

Nagulat ako sa sigaw niya

"A-anu ba?" Naisagot ko nalang

"Ayus kalang ba?" Tanong niya na parang concern

"Of course i am" i said

"Sigurado ka? Parang hindi naman" paninigurado pa niya muli

"Mukha bang hindi?" Bigla kong natanong

"Oo mukha ngang marami kang iniisip eh. May problema kaba?" Sinalat niya pa ang noo ko para malaman kung may sakit ako