2 looking eyes

{ 4}

Pov Laura

15:10

Na die lieve woorden van Sam knijp ik zachtjes in zijn arm. Dan komt er een lange roodharige mevrouw binnen rond de 40/55 jaar oud. Ze loopt naar me bed, pakt een stoel en schraapt haar keel.

' Mevrouw Brown?' vraagt de mevrouw.

' Dat ben ik.' zeg ik.
' Ik wil je even privé spreken' zegt ze. ' Nee, alles wat U zegt tegen mij, zegt u tegen hem' zeg ik koppig en ze schud haar hoofd.

' Dus, een beetje tegenwerken he?' zegt ze streng en pakt me bovenarm stevigbeet.

' Raak haar niet aan' zegt Samuel met zijn kaken geklemd. De mevrouw laat me los en kijkt naar haar mapje.

' Waaron heb je jezelf gesneden?' vraagt ze en ze kijkt me emotieloos aan.

Voor dat ik iets kan zeggen is Samuel me voor.

' Daar is ze geloof ik nog niet klaar voor.' zegt Sam kalm, zijn woede onderdrukt. De mevrouw kijkt ons vies aan maar loopt de kamer toch uit.

Ik en Sam gieren het uit.

' Sam, wil je een zuster roepen?' vraag ik met puppyoogjes.

Samuel knikt. Dan loopt hij de kamer uit en niet veel later komt hij terug met een zuster.

' Wat is er, Laura?' vraagt ze lief.
' Ik wou gewoon vragen wanneer ik weg mag' zeg ik terug.

' Ik haal even de dokter' zegt ze en even later komt ze met een dokter. Ze testen een paar dingen en mompelen wat.

' Laura hoe voel je je?' vraagt de dokter met een zware stem.

' Ik voel me goed' zeg ik zonder te twijlenen.

' Goed, je mag na het bezoekuur gaan' zegt hij en de zuster en dokter lopen de kamer uit. Ik knijp hard in Samuel arm.

' Au!' roept hij boos.
' Wat?' zeg ik lacherig.
' Je kneep me!' zegt hij.
' Oh, oeps' zeg ik.

Dan begint hij me mateloos in me zij de prikken en te kietelen.

Ik gier het uit. ' Stop, Samuel!' roep ik boven het lachen uit.

' Zeg dat ik lief, mooi, knap en mooi kan zingen' zegt hij.

' Nooit' zeg ik snel. Hij begint harder te kietelen en dan begeef ik het.

' Oké, Samuel is de liefste, mooiste, knapste en hij kan goed
zingen' zeg ik en hij stopt. Hij plaatst een lief kusje op mijn voorhoofd.

Pov Samuel

16:06

We lopen samen naar de balie. Als ze afmeld is blijft ze opeens staan voor de uitgang.

' Zijn me ouders niet langs geweest?' vraagt ze zacht.

Ik schud langzaam me hoofd.

' Ik heb ze gebeld en je vader zei dat hij nu bezig was met een beruchte crimineel, en je moeder had nog werk te doen' zeg ik en haar ogen vullen zich met tranen.

' Dat me vader politieagent is betekent dat dan dat hij niet even langs kan komen?!' roept ze boos en kijkt me doordringend aan. Mijn ogen vullen zich met tranen.

' NOG WERK TE DOEN?! WAT VOOR LEEGHOOFD BEDENKT ZO'N SMOES' schreeuwt ze boos en dan valt ze in mijn armen. Ik hoor haar zachtjes snikken en me shirt voel ik ook nat worden.

' Rustig aan, zo bedoelen ze het vast niet' zeg ik gerustellend.

Ze schud haar hoofd.

' We zijn hier verhuisd om een normaal gezin te worden. Vroeger waren ze soms wekenlang weg...' zegt ze zacht, maar gebroken.