2 looking eyes

{ 12 }

Pov Samuel

' Sam, ik ben een week overtijd' zegt ze trillerig. Ik zeg even niets en ik zie haar bang kijken. Ik ijsbeer door de kamer en begin binnemonds te schelden.

' S-sam stop' hoor ik een huilende stem achter me. Haar wallen, haar rode ogen breekt me totaal. Ik tril helemaal en pak haar vast en knuffel haar stevig.

' Gaat dit goed komen?' vraagt ze dan zacht. Ik schrik van haar vraag maar knik toch.

' We vinden een oplossing, het komt echt wel goed' zeg ik troostend.

' Sam? Beloof me dat we geen abortus gaan doen?!' vraagt ze bang en ik schud me hoofd. ' Beloofd' zeg ik nog een beetje onzeker.

Ze knikt. ' Sam, ik ben m-moe gaan w-we slapen?' vraagt ze trillerig. Ik pak haar bovenarm en ik voel dat ze helemaal trilt.

'Gaat het wel goed??' vraag ik natuurlijk overbezorgd.

' Ik heb het een beetje koud..' antwoordt ze en kijkt weg wanneer ze haar blauwe handen laat zien.

' Laura, dit is niet oké!' scheeuw ik, waar ik meteen spijt van heb want nu is ze helemaal overstuur.

' LAAT ME, EERST BEN JE DE OVERBEZORGDE VRIENDJE EN DAN SCHEEUW JE TEGEN ME TERWIJL JE WEET DAT IK DAARNIET TEGEH KAN, SAMUEL UIT ME HUIS!' scheeuwt ze en tranen stromen langs haar wangen. Ik loop rustig naar de deur en voor dat ik wegloop draai ik me om.

Haar groene ogen die nu verdriet, woede en angst uitstralen kijken me strak aan.

' Ik, ik hou van je. Veels te veel' zeg ik zacht. Dan ga ik uit de deur maar voordat ik het grindpaadje af ben word ik bij me bovenarm beet gepakt.

' ik ook van jou' zegt ze met waterige ogen en kust me lang op me mond.

Ik loop met betraande, waterige ogen naar huis. Maar het gevoel dat Laura veilig is komt niet terug.

Ik draai me om en ren terug naar Laura's huis.

Laura ligt op het grindpaadje. Mijn adem stokt even, haar mooie bruine haar plakken tegen haar gezicht. Haar ogen gesloten. Uit paniek bel ik 112 en ze nemen haar mee.

Pov Laura

Ik probeer mijn ogen te openen, maar niets lukt. Ik probeer Samuel te roepen naar er komt geen geluid uit me mond.

' Ik hou van je, ik weet niet of je me hoort, maar verlaat me niet' hoor ik die oude vertrouwde stem zeggen. Ik wil ' ik ook van jou' terug schreeuwen maar niets lukt. Ik voel Samuels zachte handen mijne vast houden en ik knijp erin. Al meteen hoor ik reactie.

' JAI ZE KNEEP IN ME HAND!' hoor ik Samuel van blijdschap schreeuwen.

' Dat droom je, ze slaapt al een week, het kan nog niet denk ik' hoor ik Jai zeggen.

' Nee, ik ben wakker' zeg ik zwakjes. Ik probeer mijn ogen te openen en ze kijken me alle 2 blij aan.

' LAURA JE BENT WAKKER!' schreeuwen ze in een koor.

Ik lach zwakjes en knuffel Jai voorzichtig. Dan knuffel ik Samuel stevig en Sam plaatst overal kusjes.

' Samuel ik heb je gemist' fluister ik in zijn oor.

' Ik jou meer, ik was zo bezorgd!' fluistert Samuel terug en ik glimlach. ' Laura ik heb je ook gemist!' roept Jai terwijl hij een aapje nadoet. Ik en Samuel gieren het uit als hij doet alsof hij een neukende aap is.

' Mevrouw Brown? Bent u wakker, Dat moest u melden, maar goed' zegt de zuster afkeurend en lach.

' Sorry, mevrouw' mompel ik.
' Het is al goed, ik heb goed nieuws!' zegt de zuster. Ik kijk haar verbaast aan.

' Je bent in verwachting!' zegt de mevrouw blij. Het voelt alsof mijn wereld instort. Samuels gezicht betrekt en ik begin zachtjes te snikken.

' H-hoelang?' vraag ik snikkend.
' Het is heel klein, echt een paar weken.' zegt de zuster.

' Oké' antwoordt ik kortaf en dan begin in met lange uithalen te huilen.

' Het is toch mooi, er groeit iets in je buik. Iets van jou en mij' zegt Samuel die me aan het troosten is. Ik stop met huilen, veeg me tranen en kus hem lang.

' Dankje ' zeg ik tegen zijn lippen aan. Hij knikt. ' We maken het de beste ervan' fluistert hij terug en zo vallen we in slaap.

Sorry dit hoofdstuk is een beetje aan de korte kant maargoed, we maken het er beste van. Hoe vinden jullie het, reageeeerren hier onderrrr