2 looking eyes

Part 17

Pov Laura

Ik wrijf in me ogen en schrik als ik niet in mijn eigen bed lig. Ik kijk om me heen en ik zie 4 grijze vieze muren en één deur. Ik ren naar de deur, en trek, bons en sla maar niet dat het werkt...

Als ik nog drie keer hard op de deur sla komt er eindelijk iemand aan.

'Laura! Godverdomme! Ik sliep!' zegt Dioni boos en schrik als een leren riem in zijn handen zie.

'Waarvoor i-is die r-riem' vraag ik en mijn handen zweten en trillen.

'Raad is?' zegt hij opeens poeslief.
' Terug leggen' zeg ik op een beetje aandringende toon.

'FOUT!' roept hij hard en begint hard te lachen.

'Schat, vanochtend is je laatste dag dat je normaal mag leven, na dat word je een van Eva, sletten een voor een.' zegt Dioni met een grijns en aait langs mijn wang.

'Nee, nee dit kan niet, dit kan niet!' herhaal ik bang in me zelf en uit frustatie ga ik met mijn handen door me haar. Voor ik het weet glijd en traan. Dioni duim veegt het weg, alweer die poeslieve kant.

'Nee, Dioni, raak me niet aan' zeg ik zacht. Aan zijn gezicht is te merken dat hij dat niet echt pikte. Even later voel ik een harde klap en één schop tegen me rug. Ondragelijke pijnscheuten nemen me over.

'Laura, fuck! Gaat het! Blijf bij me!' hoor ik die vertrouwde stem wanhopig roepen.

'Het gaat' komt er schor uit mijn mond. 'Oh, Laura! Ze gaan je opsluiten na vanochtend' zegt Samuel bang. 'Weet ik, kom we maken het de beste ervan!' zeg ik nog steeds pijnlijk.

'Goed, ik ken een plekje op dit eiland, het is prachtig daar' zegt Samuel enthousiast. ' Goed dan, zullen we picknicken?' stel ik voor en hij stemt in.

'Waar gaan jullie heen?!' hoor ik een boze stem zeggen.

' We gaan van onze laatste ochtend samen genieten!' gromt Samuel boos. Dioni knikt en loopt weg. 'Hier, ze hebben je hele kledingkast mee' mompelt Samuel en overhandigt me 3 grote tassen, ongeveer 15 schoenendozen en een tas met accessoires.

Ik pak mijn lichtblauwe jurkje die tot de helft van mijn bovenbeen komt. Mijn haar zet ik in een rommelige knot en ik trek mijn gouden ballerina's met mijn gouden kettinkje van mijn moeder.

'Wow' mompelt Samuel en bekijkt me.

'Is het niet mooi?' vraag ik onzeker want je zit mijn buik een klein stukje.

'Nee, het staat je BEELDIG!' zegt Samuel blij en knuffelt me blij.

'Kijk, ik word al dikker' zeg ik erachteraan en opeens kijkt iedereen.

'Dus het is echt zo...' mompelt Kaj teleurgesteld. 'Ik word moeder, ja het is echt zo, en nu ga ik, weg van dit rotte huis' zeg ik bot en schenk hun een valse glimlach.

'Wel op het eilandje blijven, maar we vinden je toch!' roept Dioni van de keuken. Ik neem de moeite niet om te groeten en ik loop met Sam het huis uit.

De frisse lente lucht, en de geur van bloemetjes en gras horen mij te ontspannen, maar nee. De blauwe lucht en de golvende water, niks helpt. De vogels die tjilpen en de bomen die ruisen.

Ik houd Samuel's hand steviger vast en zie dat Sam merkt dat ik me niet op me gemak voel.

'Wat is er, liefje?' vraagt hij lief.
'H-het is gewoon, als we terug gaan, d-dan ga ik weg, weg; helemaal weg' snik ik en tranen stromen langs mijn kin.

'Het komt goed, we gaan je eruit halen' stelt hij me gerust en drukt een teder kusje op mijn hoofd.

'Hoe?'
'Dat weet ik niet, maar ik weet wel dat je eruit komt, Laura' zegt hij zachtjes en neemt me in de knuffel.

'*kuch*, Laura je tijd is voorbij, hier je koffer; het bootje staat klaar' zegt dat irritante stemmetje. 'Dat is goed' mompel ik. Samuel kijkt mijn kant op en even staan we stil. Ik hoor bijna Samuel's hart breken.

'Dit is niet het einde' zeg ik zacht en druk een lange kus, die wat uitloopt. Als afscheid drukt hij nog een kusje en dan word ik wild getrokken aan mijn arm. Tranen blijven stromen, bij Sam en bij mij.

'LAURA, MEEKOMEN NU' scheeuwt Dioni boos.

'Nee, Sam, ik hou teveel van je' gil ik. 'Ik ook van jou' scheeuwt hij en stapt naar mijn toe, maar Dioni trekt me weg.

'NEE, DIONI LAAT ME LOS!' gil ik boos en trek op mijn hardste waardoor ik los kom. Ik vlieg in Samuel's armen maar nu trekken Nils, Kaj en Dioni me mee.

'Ik had me tijd van me leven met je Sam, maar nu is mijn leven verloren' zeg ik snikkend en geef me over aan hun.

'Ik kom je halen, beloofd' zegt hij zacht en hij zakt inelkaar en valt op de grond. Met zijn vuisten slaat hij op de zachte bodem en ik zie van hier zijn tranen druppen.

Even later voel ik niets meer en alles word zwart.

Pov Samuel

Weg, weg is ze. Voorgoed.

'WAAROM! LAURA BLIJF, ASJEBLIEFT!' scheeuw ik boos en trap tegen een boompje. Mijn tranen lijken geen stop te hebben, en ik huil maar door. Ik trek aan de uiteinden van het gras en scheur het.

'Ik ook van jou' murmel ik, denkend aan net, hoe wreed ze werd afpakt van me. Nee, niet nogeens.

'Samuel, je weet de afspraak! No police, en anders vermoorden we Laura?' hoor ik Kaj voor de duizendste keer zeggen.

'OKE, IK ZAL DIE KUT POLITIE NIET BELLEN! GOED?' scheeuw ik en kom gevaarlijk dichtbij. Aan Kaj's gezicht is duidelijk te zien dat hij verrast is.

'Zo, iemand is hier pissig' zegt hij met een brede grijns.

'Ha! Ik ga blij doen wanneer mijn vriendin weg gehaalt word, VOOR ME FUCKING EIGEN OGEN' antwoordt ik hard.

'Nee, zeker niet makkelijk geweest' zegt hij schijnheilig.

'Kaj, genoeg' hoor ik Dioni mompelen. Dioni en Nils met Rein hebben Laura naar het bordeel gebracht en ik mocht geen vin bewegen. Nadat ik het echt niet meer aankon stond ik op en Laura heeft nu een diepe snee door mijn actie.

Dus ik kón niets doen. Alweer tranen, tranen en tranen.

'Kom Sam' hoor ik Kaj zeggen die trekt aan mijn arm. Ik geef me over en laat me mee nemen. Terug naar huis, terwijl Laura in een fucking kutbordeel zit.

Ik laat me in het bootje vallen en il hoor de motor aan gaan. In topsnelheid zijn we in 5 minuten aan vaste land. Als we er zijn word ik hirrindert aan onze deal en dan mocht ik gaan.

Hoe ga ik mijn Laura vinden?!