2 looking eyes

Part 19

Pov Kaj

Pff, waarom doe ik zo bot tegen haar? Dat moet.

Waarom kan ik niet aardig doen? Mag niet.

Ik voel me gebruikt, gewoon bedrogen door iemand die ik vertrouw, sorry; vertrouwde.

Ik schop tegen de muur en er een een dan hoor ik zware voetstappen op de gang.

'Leroy?' hoor ik zijn zware stem.
'Ja? Meneer?' mijn stem trilt en mijn handen zweten.

'Van der Voort! Je bent een held!' roept híj.

'Echt?'

'Niet dus! Je wou dit werk opgeven hoorde ik?!' scheeuwt Angelo Camberli en zijn strakke grijze ogen stralen woede en verraad uit.

'Maar meneer-' probeer ik.

'Het gaat om Laurine, hé?' zegt Angelo nu wat kalmer.

'Hé?' herhaalt hij.

Ik knik voorzichtig, niet wetend wat te doen.

'God! Die kuthoer!' sist Angelo boos. Zijn vette buikje wiegt elke stap en zijn bretels zijn versleten. Zijn grote snor en zijn stoppelbaardje maakt Angelo een échte hoerenhandelaar.

Ja, ik werk voor Angelo Camberli, de hoerenhandelaar van Italië, Frankrijk en Nederland.

'Doe haar niets' piep ik.

'Wat zei je?!' sist hij en zijn hoofd is rood van woede.

'Laat haar gewoon met rust, ze is in verwachting!' roep ik harder.

Angelo's mond valt open en hij loopt dreigend naar me toe.

Hij pakt me bij de kraag en de geur van koffie en wiet komt uit zijn open mond.

'Jij?' sist hij.

'Nee, nee meneer. Het was Samuel deze keer' piep ik bang.

'Fuck! Ik dacht dat jij de baby weg hebt laten halen' scheeuwt hij.

'Meneer, dat kon ik-'

'Kaj leroy van der Voort! Je bent een probleem voor deze business! Je hoort hier niet!' scheeuwt hij en zijn speeksel spettert op mijn gezicht.

'Maa-'

'Wat maar?' snauwt hij.
'Ik neem de leiding over Laura en ik ga mijn best doen, om, om' ik kom niet uit mijn woorden, maar mijn woorden hebben het gedaan want er schijnt een grote glimlach op zijn gezicht.

'Zorg dat die kutbaby uit de lichaam is, oké?' grijnst hij voor hij mij kamer verlaat. Ik zucht maar knik toch. Ik kijk naar de bed aan de andere kant van de kamer.

Samuel sliep daar, hij leefde daar; totdat hij stopte. Net zoals ik gá doen. Ga.

Ik zucht als ik denk aan Laura en haar kind. Ik kán niet haar baby weghalen, nee echt niet. En ik kán niet voor haar achter houden dat ze wel zwanger is...

Ik zucht diep voordat ik mijn kamer uitga. Als ik de door de gangen loop van het bordeel zucht ik.

Ik leef niet in een bordeel maar in een gebouw ernaast, naar het voelt hetzelfde.

Ik zucht alweer diep als ik de deur open maak en dan zie ik Laura huilend in ee n hoekje, zo klein als een propje.

'Kaj?' haar stem kraakt en haar ogen zijn bloeddoorlopen.

Ik geef haar een knikje en ze wrijft in haar ogen.

'Laura, ik moet je wat vertellen' zeg ik zacht en ik loop naar haar toe maar ze schuift weg.

Is ze bang voor me? Ouch.

'Wat?' snauwt ze.
'Je baby is niet weg' zeg ik stilletjes. Haar ogen worden groot en ze grijpt naar haar buik.

'Waarom zei je dat dan?' snikt ze.
'Het moest' antwoordt ik simpel.
'Waarom?!' zegt ze nu harder.

'HET MOET GEWOON!' scheeuw ik en schop tegen het bed. Laura's gezicht staat banger en ik heb meteen spijt.

'Ga weg' snauwt ze zacht.
'Nee' zeg ik vastbesloten en ze kijkt op.

'Kaj, waarom heb je die baby niet weggehaald?' snikt ze zacht en haar ogen stralen wat vreselijks uit. Angst?

'Ik, ik' stottert ik zacht.
'Kaj?' haar gezicht staat strak en haar blik is streng.

'Ik ben als een blok voor je gevallen, je verdient Samuel niet, je wilt mij' zeg ik en de woorden rollen uit mijn lippen.

'Nee, Kaj. Dat is niet juist. Je heBT me mishandeld, je heBT tegen me gelogen, je hebt me ontvoerd en naar een FUCKING BORDEEL GEBRACHT DUS WAT WIL JE VAN ME!?!?' scheeuwt ze.