2 looking eyes

Part 23

Pov Laura

Stilletjes zoek ik de kamer en uiteindelijk kom ik uit op de B vleugel van het gebouw. Bang loop ik naar de grote bruine deur en zachtjes klop ik erop. 'Binnen' hoor ik een onbekende stem. Ik maak langzaam de deur open en ik man van rond de 22, zit op de stoel. Hij wijst stil naar een stoel voor zijn bureau en ik s ga stil zitten en kijk naar beneden. 'Laura toch?'' vraagt hij, opeens klinkt zij stem vriendelijk en zacht. Ik kijk omhoog en kijk recht in de mooie felgroene ogen van de man. ik knik zacht. 'Ik ben Marco, assistent' stelt hij zich voor. Ik kijk om me heen, dat is wel een hele grote kantoor voor maar een assistent. 'Je bent heel mooi Laurine' zegt hij uit het niets en schiet omhoog met mijn hoofd.
'Meneer, waarom riep u mij?' vraag ik zacht.'Ik wil je waarschuwen, Angelo is heeft plannen met je' zegt hij bezorgd en kijk hem fronsend aan. Waarom zou hij zorgen om mij maken?
'Ik kan je helpen?' zegt hij.'Nee, meneer. Dat hoeft niet' zeg ik zacht. Hij kijkt verbaasd op en fronst.'Niet?' vraagt hij verbaasd.'Meneer, kan ik u vertrouwen?' zeg ik een beetje onzeker.

Hij knikt als bevestiging. 'Vanavond ben ik weg' zeg ik blij en kan mijn glimlach niet onderdrukken. Ook op zijn gezicht verschijnt een glimlach. 'Oké, je kan gaan, ik wou alleen weten of het gaat na je ongelukje' zegt hij lief.

Blij loop ik terug naar naar mijn kamer waar Samuel en Kaj zitten. Samuel glimlacht en knuffelt me.

'Laura, nu is het strak. Je moet rustig blijven vandaag. Als Angelo je aanspreekt luisteren asjeblieft. Ik wil je heel. Ik ga nu terug en ga Jai en Jason halen.' ik voel me gezicht betrekken wanneer ik hun naam hoor.

'Laura? Laura!? Gaat het!?' hoor ik Samuel bezorgd roepen.

'Geen Ja-i g-geen J-j-ason' stotter ik zacht en voor ik weet rolt er een dikke traan langs mijn wang. Samuel knuffelt me weer.

'Waarom niet?' vraagt hij na een tijdje. 'Ze zijn slecht' fluister ik.

'Op het eerst, oh die dag hé... Ik dacht dat ik een wildvreemde zo tegen komen maar mijn b-broer en een van m-mijn v-vrienden kom ik TEGEN OP DAT BED! EN NEE HET WAS GEEN TOEVAL ZE HEBBEN HET EXPRES GEDAAN! IEDEREEN WILT MIJ PIJN DOEN! OP WELKE MANIER DAN OOK!' scheeuw ik maar Sam blijft me vasthouden.

Opeens hoor ik Samuel zijn neus ophalen. Ik laat het hem los en kijk goed in zijn ogen. 'Huil je nou?' vraag ik door mijn tranen heen.

Hij doet zijn hand op mijn buikje en glimlacht. 'Onze baby word een ster' fluistert hij zacht en een traan valt op mijn buik.

❤