İnsan sevmediği birini özleyebilir mi? Yoksa yalnız kaldığı için mi aklına gelir? Neden uzun zaman sonra bugün? Bu kalp ağrısı neden bu kadar ağır? Gerçekten sevdiğim için mi? Yoksa.. Sevdiğimi düşündüğüm için mi? Aradan yıllar geçti kendini hatırlatmadı da neden bugün? Sevmediğime eminim. Bir şeyler hissetmediğime de eminim. Kendimden hiç bu kadar emin olmamıştım. Belkide hiç görmediğim içindir kokusunu bilmediğim içindir dokunamadığım içindir gülüşünü canlı canlı göremediğim içindir o gözlerine bakamadığım için bir an aklıma gelmiştir. Ama aklıma değil kalbime de geldi bir anda. Neden bir anda ağırlaştı bu kalp? Görmeden nasıl güvendim ki? Şuan sesini duymak istiyorum. Gizliden arasa konuşsa sesini tanıyamam. Aniden gelme aklıma. Bitirdikten sonra gelme. Çaresiz duruma düşürme beni. Uzun zaman yalnız olmamın sebebi gerçekten sen değilsin. 2 yıl oldu seni bitireli. Lise bitti sende benim için bittin. İkimizde üniversiteli insanlar değil miyiz? Aramızda bir fark var tabi sen öylesine yaşayan insan ben hayalleri olan insan. En çok benim canım yanar tabiki. En çok hayalleri kuran insanların canı yanar. Çünkü o hayaller bir türlü gerçekleşmez. İnsana o öyle bi koyar ki. Hıçkırarak ağladığın aklıma geldi bir anda. Neden geldi bilmiyorum. Nasıl da bağlanmışız birbirimize öyle görmeden... Keşke görseydik birbirimizi. Bir kere bile olsa... Uzaktan bile olurdu. En azından görmüş olurduk. Yine canlandırdım seni bak. Yok olman gerekiyordu. Acı çekmemem lazım hele de uzaktaki hiç görmediğim ve göremeyeceğim biri için... Hayatın acımasız darbesi bu işte. Bitirdin gayet güzel devam ediyorsun bir süre gelmez hatta hiç, onu hatırlatacak şeyler çıkmaz karşına ama öyle bir gün olur ki durduk yere aniden aklına gelir. İşte o an hayat sana çok güzel bir yumruk atmıştır. Hayat 1 sen ise kocaman bir 0.
