Beni karanlıktan çekip kurtaracak kişi gelene kadar yazma planlarım var. O hayatımda olursa sürekli onunla ilgilenirim yazmaya vakit olmaz belkide. Ama nerde... Her saniye konuşsam onunla,saçmalasak sürekli. Annemi daha önce hiç bir sevgilimle tanıştırmadım. Çünkü kimseye gerçekten güvenmedim. Güveneceğim biri çıkarsa ilk işim annemle tanıştırmak onu. Buzlaşmış kalbimi yeniden attırırsa tabikii. Kaldırımın yanındaki taşlardan düşmeden yürümeye çalışsak,pamuk şeker yesek,su savaşı yapsak,ona altı çizili kitaplarımı versem okusa,hep benimle ilgilense...Keşke hayalde kalmasa bunlar. Herkesin hayalınde beklediği biri vardır. Benim beklediğim insan daha dünyada yok. Olmamış birini bekliyorum ben. Hayal dünyasında yaşıyorum. 190 boylarında hafif kaslı yanımda durduğunda ezik bişey olmayacak duruşuyla bile güven verecek insana. Esmerse sakallı sarışınsa baby face.. Giyinmeyi iyi bilen birisi olacak. İçine gelirsek işte en zor kısımda burası değil mi? Öncelikle kafa dengim olmalı. Beni sevmeli,korumalı.Dışardaki kızlarla beni kıskandırmamalı. Onları benimle kıskandırmalı. Bir şey saklamamalı. Ona sarıldığım da güven kokmalı.Ve en önemlisi Atatürk'ü sevmeli. Atatürk ü sevmeyen birisi Atatürk e saygılı olmayan birisi beni nasıl sevebilir? Bana nasıl saygılı olabilir? Hayal kurmak bedava nasıl olsa değil mi? Ben bunu çok iyi öğrendim benden size tavsiye sakına sakın Atatürk e saygısı olmayan bir insanla birlikte olmayın.Eğer olursanız Atatürkçüyseniz kendiniz anlarsınız zaten. Artık dizi izlemekten kitap okumaktan sosyal medya da takılmaktan sıkılır hale geldim. Sonum ne olacak bilmiyorum. En sevdiğim sanatçının şarkılarını dinlerken her zamanki gibi ne zaman bittiğini ne zaman başladığını bilmiyorum. İnternette görmüştüm eğer bebek gördüğünüzde gülümsemiyorsanız gerçekten depresyondasınız diye. Ama Allah tan öyle bir durumda değilim. Tumblr da bebek giftleri görünce anırıyorum evde. Zıtlık var bende ya. Biri gelsin beni düzeltsin gözünü seveyim ya. Bu durumdan kurtarsın beni. Gece boşluğa düşmeden uyumak istiyorum. Şarkıları kaybolmadan dinlemek istiyorum. Dizi izlerken kendimi kaybetmek istemiyorum. Yemek yerken yemekle oynamak istemiyorum. Kısaca mutlu anlamlı bir hayat istiyorum. Kendime gerçekten çeki düzen vermem lazım. Böyle dedikçe iyice dibe batmaya başlıyorum. Daha da kötü oluyorum. Düzelmem için ne yapmam lazım? Yeni bir sevgili? Psikiyatr? Uyumak mı? Günün yarısından çoğunu uyuyarak geçiriyorum. Dışarı çıkmıyorum. Eski sevgilim yeni bir sevgili yapmış fotoğraflarını gördüm. Allah ayırmasın hep mutlu olun dedim kalbimden. Gerçekten doğru olanı mı yaptım? Belki de etrafımdakileri kaybedince ruhsuzlaştım. Eskiye dair bütün erkekleri çıkarttım hayatımdan. Hepsini teker teker. Geçmiş artık geçti. Önemli olan gelecek. Mutlu olmak için birinin hayatıma girmesi gerekmez. Sadece bir şeye kafayı takmamak gerekir. Umursamamak en iyisi. Eski ben buydum. Hiç kimseyi takmayan, eskileri umursamayan ama ne oldu şimdi? Bütün eskiler aklıma geliyor. Kafayı yiyecek gibi oluyorum. Sanırım cehennemin en alt katındayım gerçekten.
