Lost in Harry Potter

Distance

'-En dit is mijn nieuwe assistente.' Stelde Sneep me met een stalen gezicht voor aan de leerlingen in de kerkers. 

Eerstejaars met blije, vrolijke gezichten die blijkbaar niet konden wachten om te beginnen. De enige die hier niet enthousiast over was in het lokaal was Sneep. Maar ik had ook niet anders verwacht.

Terwijl hij de klas toesprak pakte ik een lijst van tafel, de ingrediënten voor de toverdrank stonden erop. 

Even keek ik in Sneep's richting, maar die lette nergens op. 

Ik liep naar de kast en trok die open. Ik snapte niet dat de eerstejaars nog steeds zo opgewonden waren, de lessen waren al ruim drie weken geleden begonnen, maar aan de nieuwe leerlingen die we nog niet kende leek geen einde te komen. Ik keek achterom terwijl ik de ingrediënten op een tafel legde. Jep, die kleintjes wilde wel, of ze nou een chagrijnige toverdrankleraar hadden of niet.

'Ligt het aan mij, of worden die kids met het jaar vrolijker.?' mompelde ik terwijl ik naast Sneep kwam staan en keek hoe de leerlingen een poging deden tot het brouwen van een niet gevaarlijke toverdrank.

'En kleiner.' voegt Sneep er zo zacht aan toe dat alleen ik hem hoor. En ik moet moeite doen mijn lachen in te houden.

'Nu, ben, ik, het, zát!' snauwt Sneep met zijn gezicht vlak bij dat van mij. 

Ik kijk hem gemaakt onschuldig aan, 'wat heb ik nu weer verkeerd gedaan?' 

'Of jij werkt niet naar behoren! Of jouw toverstaf heeft de verkeerde persoon gekozen! Je toverkunsten gaan nergens over! Er zit niet het kleinste beetje kracht achter, hoe verwacht je dan mij tegen te kunnen houden als ik je gedachten binnendring?!' legt Sneep boos uit. 

Ik doe een stap naar achteren, 'weet ik veel! Ik doe mijn uiterste best! Denk je dat ik mezelf niet afvraag waarom ik een toverstok heb als hij toch niet wer-' mijn adem stokt in mijn keel. Ik weet het! Ik weet waarom ik niet naar behoren kan toveren! 

Ik kijk Sneep aan, 'oé, alsjeblieft! Geef me even de tijd om iets te fiksen zodat ik wél kan toveren! Hoop ik.' 

Sneep kijkt me minachtend aan. 

'Kom op! Ik ga mijn best doen om het te fiksen!' zeg ik.

'Opschieten. Nu! Voor ik me bedenk.' Sneep zet een stapje opzij en ik ren langs hem heen de gangen door. Ik moet de tweeling vinden.

'Fred! George!' slippend kom ik de hoek om en sla mijn armen om elk van de jongens, 'mag ik jullie om een gunst vragen?'

Even kijken de twee elkaar aan, 'wat dan?' vragen ze in koor. 

'Ik weet, dat jullie bezig zijn met magisch vuurwerk. Hebben jullie al een testpersoon weten te vinden?' 

'Wat? Meld jij je aan als vrijwilliger?' lacht Fred. 

Ik schud mijn hoofd, 'dat mocht je willen. Maar ik kan wel iemand bedenken. En dan bewijzen jullie mij meteen een dienst.'

'Wie dan?' vraagt George.

Ik ga voor ze staan en kijk ze triomfantelijk aan, 'Omber.'

Even kijken ze elkaar aan, maar dan moeten ze hard lachen, 'ongelofelijk dat we daar zelf niet aan hebben gedacht!' roepen ze tegelijk. 'Maar, waar heb je ons nog meer voor nodig?' 

'Als jullie haar afleiden, kan ik haar kantoor in, ik moet haar haardvuur gebruiken. Dat is de enige die niet gecontroleerd wordt door het ministerie.' leg ik uit.

'En waar moet je heen dan?'

'Ik moet even iets naar "het huis" brengen.' zeg ik terwijl ik met mijn vingers aanhalingstekens maak bij "het huis".