Lost in Harry Potter

The Truth

Een beetje stilletjes zaten Sirius en ik de volgende ochtend aan het ontbijt. 

Af en toe keek één van ons de ander even aan, en alleen als ons iets gevraagd werd gaven we antwoord. 

Ik had wel door dat we af en toe even aangekeken werden door de anderen aan tafel, maar ik voelde er weinig voor om uit te leggen wat we gisteren allemaal meegemaakt hadden. 

Sirius leek die behoefte net zo min te hebben als ik, maar het was me wel duidelijk dat het hem dwars zat. 

Hier was het laatste woord nog niet over gesproken.

Ik kreeg gelijk, meteen na het eten trok hij me mee naar onze kamer. 

'Wat is het plan?' vroeg hij. 

'Ik denk dat we op zoek moeten gaan naar bondgenoten,' zei ik, 'maar niet binnen de Orde, ik wil Severus en mezelf niet verraden.'

'Maar waar wil je dan gaan zoeken?'

'Ik wil allereerst weten waar we het beste kunnen zoeken om erachter te komen waar ik vandaan kom,' zei ik bedenkelijk. 

Sirius beet bedenkelijk op zijn lip, 'als Perkamentus nu nog zou leven, dan zou hij hier vast en zeker het antwoord op weten,' mompelde hij. 

Ik gaf hem een klap tegen zijn schouder, 'Sirius, dat is het!' zei ik opgewonden. 

Verbaasd keek hij me aan. 

'Wat? Wat is het?' vroeg hij verward. 

'Perkamentus!' zei ik opgewonden, 'maar dan moeten we in Zweinstein zien te komen.' 

'Perkementus is d-' Sirius kapte zichzelf af, 'jij bedoelt zijn portret, of niet?' 

 Blijkbaar was tot hem doorgedrongen dat er van de schoolhoofden portretten werden gemaakt en opgehangen in het kantoor van het nieuwe schoolhoofd. 

Ik knikte bevestigend. 

'Je wilt toch niet weer gaan inbreken hè?' vroeg Sirius wantrouwig. 

'Dat kan niet, ik ken het wachtwoord van de waterspuwer niet,' zei ik wijselijk, en ik pakte de galjoen uit mijn zak, 'ik zal Severus een bericht sturen.' Even keek ik op, 'we moeten wel voorzichtig zijn, want Zweinsveld word goed in de gaten gehouden.' 

Sirius knikte, 'maar we kunnen sowieso niet zomaar binnen komen walsen, ook Zweinstein is nu helemaal vergeven van de dooddoeners.' 

'Oh, maar ik ken een andere route,' glimlachte ik, terwijl ik de galjoen weer wegstopte. 

Hij keek me aan, 'eigenlijk zou ik niet meer verbaasd moeten zijn, met alle kennis die je hebt,' merkte hij droogjes op. 'Wat is je plan?'

'Ken je de Zwijskop?' vroeg ik, en Sirius knikte. 

'Daar is Desiderius de eigenaar van,' voegde ik er daarom aan toe. 

'Wie?' vroeg Sirius, en hij keek me vragend aan. 

'Desiderius,' herhaalde ik, 'de broer van Perkamentus.' 

Verbaasd werd ik aangekeken, 'Perkamentus heeft een broer?!' 

Ik knikte, 'als we hem kunnen overhalen ons te helpen, ken ik een geheime gang die ons zo Zweinstein binnen leidt.'

'Een beter plan hebben we nu niet, dus als we antwoord hebben van Sneep, kunnen we wat mij betreft gewoon gaan,' zei Sirius, terwijl we samen weer naar beneden liepen. 

'Ik ben blij dat je me wilt helpen,' glimlachte ik. 

'Ik wil net zo graag als jij weten wat hier in godsnaam aan de hand is.'