Lost in Harry Potter

Captured

Zonder er verder bij na te denken, wierp ik met een krachtsinspanning mijn benen omhoog, en schopte Amycus recht tegen zijn neus, waardoor hij met een kreet Sirius losliet. 

Alecto krijste iets, maar trok me met haar toverstok op mijn keel gericht mee weg van Sirius, die zijn toverstok opraapte en Amycus verlamde. Toen hij zich omdraaide waren ik en Alecto al bijna aan het einde van de gang. 

'Rennen Sirius!' brulde ik, 'en waarschuw hem!' ik knikte bijna miniem naar de waterspuwer. 

Ik zag de twijfel op zijn gezicht. Hij wilde me niet alleen laten. Maar ik wist diep van binnen dat ik Voldemort zo ver kon krijgen dat hij me voorlopig niets zou doen.

 'GA!' riep ik nog een keer boos, en toen waren we de hoek om. Alecto greep me beter beet, en begon te rennen. Voor zover dat ging, aangezien ze een zwangere vrouw met zich meetrok. 

'Bedenk je eens hoe rijkelijk Hij me zal belonen als ik met jou aan kom!' zei Alecto vergenoegd, terwijl ze me een duw naar buiten gaf, de regen in. 

Aangezien ik mijn eigen toverstok ook nog had, was ik in de positie geweest om haar aan te vallen. Ik had haar kunnen verlammen, of ontwapenen, en weg kunnen vluchten. Maar ik deed het niet. Ik liet me meetrekken naar de hekken om daar te kunnen verdwijnselen. Waarom? Omdat ik Voldemort kon confronteren, ik kon hem chanteren, ik wist dat hij me niet zou doden, want hij had me hoogstwaarschijnlijk levend nodig om mee te kunnen samensmelten. 

Zonder enige waarschuwing verdwenen Alecto en ik ineens in het niets.

'Kijk eens wie ik bij me heb!' Alecto rende bijna naar het hek van Vila Malfidus, en hield me bij mijn haar vast. 

Fenrir's ogen verwijdden zich, toen hij me zag, 'nee maar,' gromde hij, en zijn ogen dwaalden even over mijn buik. 

'Kom binnen Alecto,' hij deed zonder naar een wachtwoord te vragen het hek voor haar open, en ik werd ruw naar het huis geduwd. 

Daar klopte ze op de deur, en Bellatrix keek door een luikje naar buiten, 'wie is daar!?' snauwde ze. 

Ruw trok Alecto aan mijn haar, waardoor Bellatrix mijn gezicht kon zien. 

'Look what the cat dragged in,' hoorde ik Bellateix zacht zeggen, voor ze de deur opende. 

'Is de meester er?' vroeg Alecto meteen. 

Maar Bellatrix trok me ruw aan mijn arm naar binnen, 'wegwezen Alecto!' snauwde ze, 'ga terug naar Zweinstein!'

'Als je maar weet wie haar gevonden heeft!' siste Alecto, en ze keek Bellatrix woedend aan. Als antwoord smeet Bellatrix de deur voor haar neus dicht. 

Hardhandig trok ze me mee naar de eetkamer, 'wie roept de Meester?' zei ze triomfantelijk, terwijl ze me een duw naar binnen gaf. 

Ja, doe dat vooral. 

Lucius en Narcissa waren verbaasd opgestaan bij mijn binnenkomst, maar nu keek Lucius een tikje onzeker. Ik kon het hem niet kwalijk nemen, hij was Voldemort al een tijdje niet meer trouw, alleen hij kon geen kant op, en had geen keuze dan hier te blijven met zijn vrouw. 

Ook Pippeling kwam kijken wat alle commotie te betekenen had, en hij slaakte een hoog kreetje toen hij me zag. 

'Roep de Meester!' snauwde Bellatrix naar hem, en ze duwde me ruw in een stoel. 

'Waarom doe je het zelf niet?' vroeg ik, een tikje uitdagend, en ze keken me allemaal nogal geschokt aan. 

'Of moet ik het zelf doen?' ik trok een wenkbrauw op.