Clintasha One Shots

Geri Gitme-Part 1

Natasha'nın Ağzından

Farklı birşey vardı, partnerim Clint Barton'la ilgili farklı birşey vardı. Loki onu Tesseact ile kontrol ettiğinden beri biraz farklı davranıyordu. Stark Kulesi'ndeki koltukta onun karşısında oturuyordum, gözlükleri ışıkta parladı. Gözlerini göremiyordum ama bir şekilde onun bana baktığını biliyordum.

"Natasha bana bakmayı kes." dedi ve olduğum yerde kaldım.

"Anlamadım?" diyerek blöf yapmaya çalıştım.

"Bana bakıyosun." dedi kitabını okurken.

"Düşünüyordum da" diye başladım. Kaşlarını çatıp bana baktı. Açacağım konuyu anlamış olmalıydı. Korkarım ki bana bunu daha önce hiç yapmamıştı. Bana kötü bakişlarını fırlatıp kitabını masaya attı ve yürümeye başladı. Onu takip ettim, odasına gidiyordu. Kapısını çaldım. 

"Git." dedi.

"Clint! Lütfen, sana yardım edebilirim." diye yalvardım.

"Yardıma ihtiyacım yok." diyerek bağırdı. O dakikada bir şeylerin yanlış olduğunu hissettim. Kapıyı açmaya çalıştım ama kilitliydi. Kızmıştım ve hayal kırıklığına uğramıştım, galiba kapıyı kırmalıyım diye düşündüm. Kapıyı tekme atarak kırdım.

Clint kıpırdamadı. Sadece yatakta yatıp tavana bakıyordu. Yanına gidip ona dokundum ve bir anda elimi tuttu. "Benden uzak durmanı söylemiştim." diye sessizce. Yataktan fırladı ve elimi tutmaya devam etti.

"Clint." diye bağırıp, yüzüne yumruk attım. Eliyle bacağına uzanıp birşey çıkardı, bıçak mı?! Elimi kurtardım ama bana doğru koşup duvara sıkıştırdı ve beni bıçakla tehdit etti.

Gözlerine baktım, hayır! Gözleri açık mavi ve beyazdı. "Clint, kendine gel! Tesseractın kontrolü altındasın." diye bağırdım. Beni dinlemedi ve beni bıçakla kesti. Kan yavaşça damlamaya başladı, güldü ve "Ne hakkında bahsettiğinden hiçbir fikrim yok." diye kulağıma fısıldadı. Omurgamdan aşağıya doğru bir ürperti geldi, bu kadarı yeterdi. Göğsüne tekme attım ve bana ne yaptığını gösterdim.

"Clint görmüyor musun?! Beni incitiyorsun." diye bağırdım. Bana baktı, bu sefer gözlerinin normal rengiyle.

"Tasha... Ben... çok üzgünüm." dedi ve ayağa kalkıp koluma baktı. Banyoya koşup sargı bezi ve ilk yardım çantasını getirdi. Kanı sildi ve kolumun etrafına bandajı sardı. Yatağa oturduk. Somurtuyordu. 

"Be-ben çok özür dilerim, ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yoktu." dedi.

Sonra dondu. "İyi misin?" Endişeli bir suratı vardı. Sonra çığlık atmaya ve dönüp durmaya başladı. Saçlarını kavradı. Ona nasıl yardım edebileceğimi bilmiyordum, gözleri renk değiştirmeye devam etti. Ne yapacağımı bilmiyordum.

Belki bu hikayeyi daha önce okumuşsunuzdur ama ben hikayenin çevirisinin kaldırıldığını öğrendim. Umarım beğenmişsinizdir.