Gözlerimi araladığımda büyük bir uğultu sesleri geliyordu kulağıma. Bu neyin nesiydi şimdi ? Uyku sersemi olduğum için kendime gelemiyordum bir türlü.Uğultu seslerini duyuyordum ama ben bi türlü uyanamıyordum.
İlk ellerimi gözlerime götürüp ovaladım. Sonra yattığım yerde oturur pozisyonuna geçerken Serenay'ın ve Fatma teyzenin telaşla ordan oraya koşuşturduğunu gördüm. Anıl ise yatağa oturmuş , dirseklerini dizine dayamış ve ellerini saçlarının arasına geçirmişti.
İlk öncelikle ben size Serenay'ın, Anıl'ın ve Fatma teyze'nin kim olduğunu anlatayım.Bi saniye bi saniye siz daha beni tanımıyorsunuz. Ben Şüheda , 19 yaşında sıradan bir kızım. Aslında pekte sıradan sayılmam herneyse. Serenay benim her şeyimdir. Hem dostum hem komşum hem de dert ortağımdır. Serenay beni benden iyi tanır. En yakınımdır yani. Anıl ise Serenay'ın ikizi.Anıl'ın yeri başkadır. Kendimi bildim bileli hem iyi hem kötü zamanımda yanımda olmuştur. Kısacası şöyle diyeyim olamayan kardeşlerimin yerini dolduruyor bu iki koca kafa. Fatma teyze ise Serenay ve Anıl'ın annesi. Fatma teyze benim 2. annemdir. Üstümde okadar çok emeği vardır ki , ömür boyu ona sadık kalsam hakkını yine ödiyemem. Yani bunlar benim 2. Ailem.
Kendi ailemden bahsedeyim birazda. Annemin adı Songül. Hafif kilolu tatliş bişe.Babamın adı ise Mustafa. Hiç kardeşim yok. Bende tedaviyle olmuşum zaten. İşte böyle.
Gözlerimi tekrardan ovuştururken beynimi bir yokladım. Uyumadan önce Serenayla bilgisayarda film izliyorduk.Telaşlanacak bir şey yoktu yani.İçimdeki merak git gide büyürken Fatma teyze'nin ağlama sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım ve ayağa kalktım. Serenay " Anne nolur ağlama. Belki ölmemişlerdir , belki yaşıyorlardır. Anne ağlama , lütfeen!" Dediğinde boğazım düğümlendi.Birden titremeye başladım.Ellerim buz kesilmişken Anıla dönüp " Burda neler oluyor Anıl ? " dedim, hem meraklı hemde hüzünlü bir sesle.
" Almanyadaki teyzem ve eniştem ..." dedi. Çenesi titreyince yanına gitmek için bir adım attım. Ama gidemiyordum cidden. Ayaklarım bedenimi taşımıyordu , dizlerimin bağı kopmuştu sanki. Yaklaşık 15 saniye kadar sustu ağlamamak için. Sonradan boğazını temizleyip
" İş yerlerinden çıkıp eve dönmek için yola çıktıklarında t-trafik kazası geçirmişler." Demesiyle hıçkırması bir oldu. Anıl ağlamaya başlayınca , güç belada olsa Anıl'ın yanına gidip sarıldım. Ona sarıldığımda beraber ağlamaya başlamıştık.Birisi benim yanımda ağlayınca dayanamazdım ben. Hele de bu kişi Anıl olunca hiç dayanamazdım.
Anıl geri çekilip göz yaşlarını koluna sürdü. Sonra tekrar bana baktı.Gözlerinin altı kıp kırmızı olmuştu. Ben Anıla bakarken Serenay geldi yanımıza. Ayağa kalkıp sıkıca sarıldım. Serenay kolay kolay ağlamazdı. Sarılmayıda sevmezdi zaten. Geri çekildi ve bana baktı baktı baktı baktı. Çenesi titriyordu fakat ağlamıyordu.
Fatma teyze ve Adnan amca ilk uçağa binip Almanyaya gitmişlerdi. Adnan amca kim derseniz Serenayın ve Anılın babası. Serenay ve Anıl 2 gün bizde kalacaklardı.Karşı dairede oturuyolardı.Normal zamanlardada birbirimizde kalırdık zaten. Serenay ve Anıl ruhen yorulmuş olacaklarki erkenden uyudular.
Olanları düşünmekten kafam yorulmuştu. Teyzesinin cocugunun kalacak bir yeri bile yoktu. Büyük ihtimal Serenaylarla yaşıyacaktı artık. Çünkü başka hiç bir akrabası yoktu diye hatırlıyorum. Uykumun geldiğini anlayınca kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım.
İLK HİKAYEM UMARIM BEĞENİRSİNİZ. YAZIM HATALARIM OLURSA ŞİMDİDEN ÖZÜR DİLİYORUM.KEYİFLİ OKUMALAR :D.
