Deadman Crossing

Deadman Crossing Ⅰ

† DC Ⅰ

'Kijk eens schat?'. Janine draaide haar hoofd weer om en zag de gigantische oprijlaan opdoemen. Heel wat verderop stond een enorm huis, een landhuis wel te verstaan. Haar man reed de oprijlaan op en ze kon nog net in de achteruitkijkspiegel het hek van de begraafplaats zien.

Toen ze dat zag en haar man zei: 'we zijn er', schrok ze even. Hij had dan wel gezegd dat ze er dichtbij zaten, maar zo dichtbij?

De auto stopte en ze keek naar het huis wat nu aan haar rechterzijde stond. Met vol ontzag deed ze de deur open en stapte uit. Ze merkte dat ze wegzonk in de grond maar dat maakte haar even niks uit. Omdat het huis gewoon zo groot was en zo mooi moest ze er naar blijven kijken. Er moest nog wel een hoop gedaan worden had ze in de gaten.

Onkruid stond naast de trap die net zo hoog was als de bovenste trede. De trap was ook een beetje groen uitgeslagen zag ze en dat gold ook voor het onderste gedeelte van het huis. Hier en daar hadden wat takjes van een klimop zijn weg naar boven gevonden, maar omdat het oktober was zat er niet veel blad meer aan. Op de veranda lag zoveel blad dat er in de hoek een bult was ontstaan en er zelfs een brandnetel groeide.

'Er zit wat werk aan maar als we dat helemaal gedaan hebben dan ziet het huis er pas echt prachtig uit' zei Nathan toen ze zo naar het huis bleef staren. Je kon zo al wel zien dat het een mooi huis was maar hij had wel gelijk. Witte verf bladderde van de muren af en het dak kon ze vanuit hier niet zien maar het zou haar niks verbazen als daar ook naar gekeken moest worden. 'Kom, laten we naar binnen gaan' zei hij vervolgens en hij ging haar voor. Hij pakte een bos met sleutels en zocht naar de juiste, toen hij die gevonden had stak hij die in het slot. Met een hoop geduw en gedraai kreeg hij de deur open en stapte naar binnen met haar op zijn hielen.

Ze kwamen in een enorme, ronde hal terecht waar een aantal deuren in zaten en een grote brede trap tegen de muur die rondliep naar boven toe. Janine haalde haar neus op bij de geur van mottenballen, een kenmerkende penetrante geur. 'Hier moet goed schoongemaakt worden én gespoten' en ze legde de nadruk op en, want vooral dat spuiten was nodig. Het schoonmaken ook wel toen ze overal een laagje stof zag liggen.

'Kom, ik zal je de rest laten zien' zei Nathan en hij trok haar mee richting een deur aan de linkerkant. Hij deed die open en meteen zag ze een prachtige keuken. 'Oh Nathan!' riep ze verrukt uit. Hij wist hoeveel ze van koken hield en met deze grote keuken had ze alle ruimte. De vorige bewoners hadden alles erin laten zitten. Een zwarte, marmeren keukenblad, licht gele keukenkastjes en bij het fornuis zag ze een zwart-wit geblokt patroon zitten. Het kwam heel landelijk over op haar, zo niet wat het huis van buiten uitstraalde, dat is wat ze zo geweldig aan de keuken vond.

'Wat vind je ervan?' vroeg haar man en hij sloeg zijn armen vanachter om haar middel heen en legde zijn kin op haar schouder. 'Het is prachtig' zei ze met een grote glimlach. Ze bleven even zo staan maar ze kon uiteindelijk haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en ging de keuken van dichterbij inspecteren. Trok de kasten en lades open waar ze tot haar verbazing alle keukengerei nog in zag staan. Ze vreesde voor de koelkast en durfde die haast niet open te trekken toen ze een grotere "kast" zag. Met een terughoudendheid trok ze de koelkast open en sloeg vervolgens haar hand voor haar mond en neus.

'Gatver' mompelde ze en deed hem gelijk weer dicht. Niks was te herkennen wat erin lag, behalve als het in plastic of glas was verpakt. 'Het lijkt wel alsof de vorige bewoners in alle haast vertrokken zijn' zei ze en ze keek Nathan aan. 'Ik heb je verteld over dit huis' zei hij schouderophalend. 'Ja ja, want dat is ook allemaal zo geloofwaardig, kom op zeg' en ze wuifde het weg. 'Kom, laten we de rest van het huis bekijken. Kunnen we gelijk zien wat we allemaal moeten opruimen, schoonmaken of repareren'.

Voordat ze verder het huis in gingen ruilde ze haar pumps in voor sneakers, het zag er niet uit onder haar outfit die ze aan had maar niemand op Nathan na zou het zien. Verder haalde ze een kladbok en een pen uit haar tas en nam die ook mee.

Ze gingen alle kamers af en schreven op wat er gedaan moesten worden. Het begon al met heel veel meubilair weg doen, bijna alles stond er nog. Dan zou het schoonmaken geblazen zijn, al was het om de hoeveelheid stof weg te krijgen. Verder een likje verf in bepaalde kamers of de gang, nieuwe behang in andere kamers. Andere lampen ophangen aangezien er hier en daar kroonluchters hingen. Nou mocht ze van luxe houden en af en toe chique doen, kroonluchters hoefde voor haar niet en Nathan hield er ook niet van.

Net dat ze de grootste slaapkamer aan het bekijken waren werd er hard op de voordeur gebonsd. Nathan en Janine keken elkaar even geschrokken aan. 'Laat mij voor' zei Nathan en hij liep langs Janine heen en ging als eerste de slaapkamer uit. Janine wilde weten wie er zo asociaal op de deur stond te bonzen dus ging ze hem achterna. Toen Nathan bij de deur kwam trok hij hem snel open en liet degene voor de deur enorm schrikken.

'Oh, sorry' zei Nathan snel beleefd toen hij zag dat het om een wat oudere vrouw ging. 'Geeft niet' zei ze terwijl ze haar hand nog op haar hart had liggen die waarschijnlijk nog tekeer ging. 'Ik moest jullie aandacht trekken aangezien de bel het niet deed dus bonsde ik er maar op' gaf ze aan. 'Deze is voor jullie, we bieden nieuwkomers altijd een welkomst mandje aan' zei ze snel.

Nathan pakte het aan en bedankte haar vriendelijk. Hij wilde netjes zijn en een gesprek met haar voeren maar daar leek zij geen zin in te hebben. Ze reageerde snel en gaf korte antwoorden op zijn vragen. Janine vond haar wat zenuwachtig overkomen. Uiteindelijk had Nathan het ook door en bedankte haar maar zodat ze weg kon gaan, die gelegenheid leek ze met beide handen aan te willen grijpen.

Daarna deed hij de deur dicht en keek naar het mandje die hij nog vast had, een kaartje lag bovenop waar wat afbeeldingen van het dorp op stond. Ze haalde hem er vanaf en bekeek het beter. Normaal vond ze dat soort kaartjes altijd wel leuk om te zien, kon je snel zien wat er te zien was in die omgeving. Wat ze minder vond aan dit kaartje was de naam van het dorp die er met koeienletters op stond en benadrukt werd met kruizen aan weerszijden.

"Welcome to Deadman Crossing".

---------------------------------------------

Oké, ik zeg jullie nu alvast, dit gaat echt zooo'n ander verhaal zijn dan Trick or Treat, minder eng ook denk ik(wat ik zelf eigenlijk wel jammer vind:( ).
Wat vinden jullie trouwens van de voorkant? Ik vind m echt zo vet! :P