الحلقه العشرين 20
فجر : ماشى ادلعى زى مانتى عاوزه هروح اجبلك عاوزه كبايا ولا تشربى بالزجاجه
( ندى شافت حاجه غريبه اوى تحت الدولاب وطت جابتها )
ندى : ايه ده يا فجر بتاع مين وايه دخلو هنا ؟
فجر : ده ايه اصلا
ندى : ده روج
فجر : روج يعنى ايه تلاقيه بتاعك اتنطر هنا ولا هنا
ندى : بتاعى انا معنديش مكياج خالص انا عمرى ما حطيت روج ولا حتى ذبدة كاكاو
فجر : يبقى ممكن يكون بتاع لمياء او مريم وهما هنا اتنطر من شنطتهم او حاجه
ندى : يمكن طب خليه ندهلهم بقى
فجر : ماشى وبصوت واطى ( الحمد لله )
ندى : فى حاجه يا فجر
فجر : لا يا قلبى مافيش
ندى : هو باسل ومراد مجوش سئلو عليك وانا مش هنا
فجر : لا محدش سئل عليا انا كنت اصلا بخلص الجامعه واجيلك المستشفى واروح انام واصحى اروح على المستشفى وكده
ندى : اخص عليهم محدش حتى جبلك اكل او حاجه ربنا يسامحهم لو انا والله مكنت سبتهم ابدا سامحنى يا فجر انا تعبتك معايا غصب عنى
فجر : متقوليش كده احنا ملناش غير بعض
ندى : انا ماليش غيرك فى الدنيا دى كلها لاكن انته ليك
فجر : مين بقى
ندى : مامتك وعمى واخواتك واصحابك و
فجر : انتى امى وانتى اخواتى وانتى كل حاجه
ندى : يعنى مش هتسبنى ابدا مش هتروح لغيرى ابدا
فجر : لا انتى وبس وبعدين اروح لغيرك ليه مش الدكتور قال خلاص بقيتى زى الفل يعنى خلاص ممكن نحب بعض وندلع بعض من غير ما نخاف ولا نتعب
ندى : اه الدكتور قال كده شفت سبحان الله ربنا اخد منى السحلفه اللى كنت فكره انى مش هقدر اعيش من غيرها على شان اخف واعيش حياتى انا بقى هجبلك 6 عيال زى مانته نفسك
فجر : ماشى بس ممكن نعمل تخفيض خليهم 3 ولدين وبنت على شان نفضى لبعض يا جميل يا رب هون ال6 شهور دول على خير خلينا نتدلع بقى
ندى : انتى مش مؤدب على فكره وهتخلينى اتكسف كده ويلا بقى قوم ذاكر على شان انا عاوزه ارتاح وانام
فجر : ماشى يا ستى هسيبك تنامى بس بشرط
ندى : ايه
فجر : هتنامى وانت فى حضنى مش عاوز ابعد عنك تانى
ندى : حاضر يا حبيبى بس انته كده مش هتذاكر
فجر : هذاكر بكره انا انهاردا بتاعك انتى وبس
