Dit is mijn leven...
Herhaling
Milou p.o.v.
'aaaauw' schreeuw ik als hij een trap tegen mijn rug geeft, ik val op bed. 'kut wijf' zeg hij. Ik zie een hand en voel een steek in mijn gezicht, ik voel het warme bloed over mijn gezicht lopen. Dat is het enige wat ik nog voel daarna val ik flauw met de gedachte: ik wil dood..............
Na een tijd als ik weer bij bewust zijn ben lig ik in bed met hem naast me volgens mij heeft hij weer....... Nee ik wil het niet weten. Ik wil dit niet meer 'ik wil niet naast je liggen griezel' zeg ik pats 'aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa' ik schreeuw het uit maarja wat moet je anders als je al een wond op je hoofd hebt en die nu weer open is 'zeik niet jij blijft hier hoertje, daar zorg ik wel voor' zegt hij. Oww waarom is dit mijn leven.... Waarom heb ik ooit ja gezegt en ik kan ook niet meer naar mijn familie die zullen wel denken van "wie is dat? " maar een ding weet ik wel ik moet weg en wel nu. 'ik ga douchen' zeg ik 'ok, haal eerst even een fles wisky' goedzo zuip je maar dood dan heb ik tijd zat om weg te gaan. Ik loop naar beneden en pak een fles wisky. Ik loop naar boven en geef hem de fles. 'ga maar bitch' zegt hij lachend ik haat je maar ja als ik dat zeg krijg ik weer een klap. Ik loop naar de badkamer draai de kraan open, maar eerst maak ik nog even mijn wonden schoon ik heb ergens achter in een kastje een plekje gemaakt waar ik de verbanddoos enzo verstop gelukkig is hij daar nog nooit achter gekomen anders zou die me weer uitschelden voor slappeling zeik wijf enzo, niet dat dat het ergste is wat hij ooit tegen me heeft gezegt, maarja. Ik maak mijn wonden schoon het prikt heel erg maar ik voel het amper want vergeleken met de pijn die ik normaal heb is dit niks. Als ik klaar ben ga ik onder de douche staan. Na een tijd ha ik eronder uit en doe mijn ondergoed aan, voorzichtig doe ik de deur open met de hoop dat hij slaapt of het liefste dood is.... Gelukkig hij slaapt. Snel pak ik even een tas en prop er wat spullen een foto van mijn familie en wat kleding als mijn tas klaar is pak ik nog 100 euro van hem, pak mijn Iphone en haal achter de kast mijn gitaar vandaan. Ook als hij dat had geweten had hij hem kapot gesmeten. Dat is het enige wat ik nog van mijn vader heb, mijn vader is na mijn 13e verjaardag overleden en dat is het enige wat ik nog van hem heb. Ik moet bijna huilen maar dat mag niet want anders word hij wakker. Ik loop naar beneden, snel pak ik nog een zaklamp die ene die ik ook gebruikte als ik moest dealen snachts het liefst had ik hem willen laten liggen maar er is geen andere dus ik neem hem gewoon mee ook pak ik een slaapzak. Ik pak ook nog even wat te eten, als ik alles in mijn tas heb gestopt hoor ik opeens voetstappen boven.... Ik gooi snel mijn tas in een kast en doe de tv aan en ga op een stoel zitten. Hij loopt naar beneden, pakt nog een biertje en loopt naar me toe 'ik heb weer een nuwe klus voor je, er zijn wat vrienden die graag hebben dat je een keer - bleef slapen' zegt hij met een smile op zijn gezicht. Een enorme stank van wisky hangt om "ons" heen. Ik zou hem zo graag willen slaan he, ik haat hem zoooooo erg.... Zo erg je wilt niet weten. Maar ik kom er toch niet verder mee 'ga je tanden poetsen met je wisky bek' zeg ik zoooo vals. Hij grijpt me bij mijn keel en trekt zijn mes uit zijn broek en duwt hem tegen mijn keel, ik ben zo bang ik moet weer bijna janken maar als ik dat doe gaat mijn wond open. 'nog een keer zo'n brutalen mond en ik moet dit mooie keeltje doorsnijden' zegt hij vals en duwt zijn lippen op de mijne hij duwt zijn tong naar binnen. Dit wil ik niet !. Ik duw hem van me af en gooi hem op de grond ik had echt nooit gadacht dat ik dat zou doen. Ik zag de woeden in zijn ogen. Hij stond op en wilde op me aflopen ik moest iets doen.... Toen viel mijn blik op zijn biertje, zo snel als ik kon pakte ik het " biertje" en bamm volop tegen zijn hoofd. Weer hoorden ik een enorme klap hij viel op de grond ik had hem gewoon..... Die is dood. Zo snel als ik kon pakte ik mijn tas en gitaar uit de kast en renden naar de deur. Gooide hem dicht, zo snel als ik kon pakte ik mijn fiets en ginge ervandoor. Na tien minuten hard fietsen kalmeerde ik langzaam. En begon ik te beseffen hoeveel pijn ik had overal het regende dus mijn wond was open en mijn enkel deed vreeselijk veel pijn en dan al die 1000 de blauwe plekken. Ik begon hard te huilen. Ik moest en zou weg van hem zijn na weer zo'n 15 minuten fietsen kwam ik bij een park. Ik zag ee bankje en gooide mijn fiets neer en deed hem op slot shit lekke band, dat kan er ook nog wel bij ik begon weer harder te huilen en ging op het bankje zitten. Nu kan het nog het is pas half 10 smorgens dus er was toch niemand. Na een tijd voel ik mezelf weer wat vijliger en val in slaap dat is de enige manier waarmee ik alles kan vergeten....
--------------------------------------------------
Zo dit was alweer het eerste hoofdstuk, wat vonden jullie ervan? Tips zijn altijd welkom! Zolang jullie niks zeggen ga ik gewoon zo verder ;) okay op naar het volgende stuk......
xxxxxxxx Niallover
