the populair girl (On Hold)

hoofdstuk 12

Pov leon

Ik wil eva zo graag zoenen. Ze mag me alleen niet. Ze doet opeens alsof ze een bitch is. Dat is ze niet. Daar ken ik haar goed genoeg voor. Ik moet haar vergeten en negeer haar ook gewoon. Ja, dat is het beste voor ons allebei.

We hebben al lang geen eten meer gehad. Ik verga van de honger. Ik ben wel super moe. We slapen om de beurt. Nu is het de buurt van mij om wakker te blijven. Ik weet niet of dat lang gaat lukken maar proberen kan geen kwaad.

Als eva slaapt loop ik een rondje door de kamer. Ik kijk of er een uitweg is. Nergens zie ik wat. De deur vliegt opeens open. Er komt nu iemand binnen met een gesminkt gezicht. Hjj gooit wat eten op de grond en loopt weg zonder wat te zeggen. Zal ik eva wakker maken. Na een paar minuten getwijfeld te hebben maak ik haar toch maar wakker.

" wat moet je van me." Zegt ze kwaad. " eten." Ze kijkt verbaasd en loopt dan toch naar het eten. Ze begint te eten en ik kom naast haar zitten. "We kunnen beter niet alles meteen opeten, straks bijft hij weer lang weg." Zeg ik in de hoop dat me akkoord gaat. Ze knikt en legt wat eten voor ons opzij. "Ga jij nu maar slapen. Ik ben niet meer moe." Zegt ze. Ik knik en ga liggen. Ik val meteen in een diepe slaap.

Ik loop in school. Ik zie eva daar staan. Ze komt op me af rennen. Ik sta verbaasd stil. Ze geeft me een knuffen en dan loopt ze weg. Het is nu pauze. Ik loop naar mijn kluis om me boeken te wisselen. Eva komt aan gelopen ze huilt. Ik ga naar haar toe en troost haar. Ze geeft me een knuffel en dan opeens uit het niets staan we te zoenen.

Wow, wat was dat nou voor een droom. Ik Kijk om me heen maar ik zie eva niet. Is dit nog steeds een droom. Ik knijp mezelf in mijn arm en merk dat het geen droon is. Waar de heck is eva. ik kijk even rond in de kamer maar ik zie haar echt helemaal nergens. oké ze deed de laatste dagen gemeen en dan weer lief maar ze kan toch niet weg zijn.

pov Eva

ik word wakker. ik kijk om me heen ik zie Leon niet. wel zie ik iemand anders liggen. voorzichtig loop ik daar heen. ik zie tot mijn verbazing dat het Ian is. ik schud hem wakker. hij kijkt wazig uit zijn ogen.

'wat doe je hier.' schreeuw ik naar hem. ik zie dat hij is geschrokken. 'ik heb echt geen idee wat ik hier doe.' hij klinkt alsof hij het meent maar toch geloof ik hem niet. ik geef hem een klap in zijn gezicht. "Waar was dat voor nodig?" Zegt Ian terwijl hij op zijn wang wrijft. " ik geloof je niet. Ik heb je toch horen praten toen je ons eten kwam brengen en me bijna sloeg!" Schreeuw ik naar hem. " luister ik werd gedwongen . Ik moest jullie ontvoeren anders zou hij mijn ouders vermoorden.

Ik deed dit niet voor me lol. Ik zou jou nooit ontvoeren. Niet uit mezelf dan. Me ouders zijn super belangrijk voor je. Jij ook maar mijn ouders zijn toch me ouders. Je moet me geloven." "Dat doenik niet. Je bent een onbetrouwbare eikel." "Nou bedankt zeg" "graag gedaan hoor." Zeg ik met een glimlach. Zou hij het menen of liegt hij tegen me.

Ik weet niet meet wat ik van hem moet denken. We schieten opeens allebei in de lach. Dit hadden we ook al toen we nog wat samen hadden. Ik hou denk echt nog steeds van hem.

De door wordt open gegooid en er komt iemand binnen met een masker en met Leon. Leon zit helemaal onder het bloed. Ik ren naar de vreemde toe en wil hem een klap geven als ik zie dat de vreemde een pistool heeft loop ik snel weer terug.

Ik ga naar Ian toe en hij trekt me in zijn armen. We hebben niks meer en ik hoop het wel dat het ooit weer gebeurt maar zijn knuffel voelt minder vertrouwd dan met Leon. Ik zucht diep. Waarom heb ik dit nou weer.

Heey allemaal. Sorry dat ik lang niet heb geupdate maar ik was in praag met school. Ik had echt helemaal nergens wifi. Hopelijk vinden jullie dit nog een leuk verhaal.