Akşam olmuştu. Hava da epey kararmıştı. Tam umudumuzu kesmiştik bir ses 'alo'. Hepimiz çok heyecanlanmıştık. Elimde duran telefonu anneme verdim heyecandan. Annem' Safiye...' dedi kısık bir ses tonuyla.' Buyrun... Kimsiniz!'dedi telefondaki kadın. ' Bursa'da iseniz yanınıza gelebilir miyiz?' diye sordu annem. 'Kim olduğunuzu bilmeden birşey söyleyemem!' 'Biz senin akrabalarınız.Annem bize 'siz burda oturun.'dedi sessiz ve hızlı bir şekilde. Uzaklaşmıştı ve ne dediğini artık duyamıyorduk.Ben heyecandan ölecek gibi duruyordum. Hatta Buse...Bir süre sonra annem yanımıza geldi. Elinde bir kağıt vardı. Adres yazıyordu.Adresi gece boyu aradık,sorduk. Çok vakit geçmişti. Ama sonunda bulduk.Ev iki katlıydı.Teyzem ikinci katında oturuyormuş,adreste öyle yazıyordu.Zile bastık. Yukarı çıktığımızda yüzü biraz kırışık,doğum lekesi aynı,tatlı,kibar, güler yüzlü ve gözü yaşlı bir kadın gördük. Buse dayanamadı 'Anne' diyerek sarıldı. Anneside Buse'yi tanımıştı dudağının üstündeki benden. Düşüp bayılacak gibi oldu bir an teyzem. Gözleri yaşlı birbirlerine baya sarıldılar. İçeri geçtik. Benle de sarılmıştı, annemle de...Şirin bir evdi burası . Buse ve annem teyzeme meraklı sorular soruyorlardı'Niye gittin? Bize bu zamana kadar neden haber vermedin?...' falan filan. Teyzem hepsine cevap veriyordu ağlamaklı gözlerle.Buse'yi öpüp kokluyup duruyor yanından ayırmıyordu yıllar sonra kavuştuğu yuvrusunu...
