Vampir Akademisi

Kin

''Anne!''

''Dakota kızım seni çok özledik.''

''Annem sizi gördüğüme çok sevindim.''

Daha bugün onlarla konuşmuştum. Yanındakine bakınca ağabeyim olduğunu gördüm.

''Ağabey!''

''Bücür seni çok özledim. Seni bıraktığım da daha bebektin.''

''Biliyorum hepsi Shelby'nin yüzünden. Sizi benden aldı ve onun peşini asla bırakmadım.''

''Biliyorum bücür. Sürekli seni izledik ve seni yönlendirdik.''

Beni oradan izlediklerini biliyordum fakat bir gün karşıma çıkacaklarını bilmiyordum.

''Owen yardım etmen lazım. Dakota ile git ve kimseye görünme.''

''Peki, Shelby nerede?''

''Sizden sonra o da çıktı ama nereye gitti bilmiyorum? Ondan önce diğer dünyadaki gündüz yürüyenleri uyarıyorum. Sakın kimseye görünmeyin.''

Dışarıya çıktığımız da vampir ordusu vardı. Yakalandık. Gözlerimi kapattım.

''Merak etme bunların hepsi transta.''

Bu sesi tanıyorum. Desmond buraya gelmiş ve vampir ordusu kuruyordu.

''Bunların hepsini sen mi yaptın?''

''Yani sayılır bir de Aidan var.''

''Buradan çabucak çıkmalıyız.''

Dışarıya çıktığımız da herkes bize bakıyordu. Bizim gibi insanlara hala alışamamışlardı.

''Bücür buralar ne kadar çok değişmiş.''

''Evet, siz gidince beni bir aile aldı ama onları istemediğim için ben de evden kaçtım. Kimse beni aramadı. Ben de hayatıma baktım ve son halim bu.''

Gülüşmeye başladık. Eve gelene kadar kendimizi saklamıştık ama nereye kadardı. Elbette bizi gören olacaktı ve bizi öldürmek için kapıya dizilenler çoğalacaktı. Shelby bunların hepsini anlayacaktı ama elinden gelen bir şey olmayacaktı. O an onu çökertecektik. Onun ölümü kendi oğlundan olacaktı ve bizim öldüğümüzü nasıl izlediyse biz de onun ölümünü öyle izleyecektik.

''Bizi gören olmuş mudur?''

''Bilmiyorum.''

Yarın sabaha kadar beklemeliydik. Conan içeriye girdiğin de gözleri kocaman oldu.

''Ama bu nasıl olur sen, sen ölmüştün.''

''Senin burada ne işin var?''

''Belki bu akşam başlayabiliriz diye düşünmüştüm ve tekrardan geldim ama yanlış zaman da gelmişim anlaşılan.''

Desmond'a baktım. Onu hemen transa sokabilirdi ve bunların hiçbirini hatırlamayabilirdi. Deniyordu ama sürekli buna tepki veriyordu. Owen hepimize bakıp gülüyordu.

''Bunu bana bırakın.''

Conan'ı alıp içeriye girdi ve kapıyı örttü. Ona ne yapacaktı bilmiyorum ama onun da bizim gibi güçleri vardı. İçerden ses gelmeyince merak edip içeriye girdim. Conan yerde ölü gibi yatıyordu ve Owen'ın ağzından kanlar akıyordu. Bunu yapmış olamaz değil mi? Bizim deneğimizi öldürmüş olamaz.

''Merak etme bücür o iyi. Sadece yatması gerekti. Yarına hiçbir şey hatırlamayacak. Ben sizden daha güçlüyüm.''

Desmond onu kaldırıp akademiye geri götürdüğün de ağabeyimle yalnız kaldık. Aslında ondan birkaç şey öğrenebilirdim.